สยบรักเลขา

เลขาผม

ไม่นานรถก็มาจอดหน้าร้านอาหารที่มะปรางจองโต๊ะไว้ พร้อมอาหาร

Rrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ของธนาดังขึ้น

[ครับ]

[ขอบคุณมากครับ]

แล้วเขาก็กดตัดสายไป

มะปรางที่กำลังนั้งกินข้าวอยู่กับธนาทันไดนั้นเองข่าวรายการทีวีที่ทางร้านเปิดไว้เบาๆ แต่สายตาของเธอมองไปเห็นพอดี

"คุณธนาคะ"

มะปรางเรียกเขา ให้หันไปดูข่าวในรายการทีวี ที่มีหน้าของแพนเค้กกับผู้ชายคนนั้นคนที่วางยาเธอตอนที่ไปกินข้าววันนั้น

พาดหัวข่าว

>จับนักธุรกิจสาวพร้อมแฟนหนุ่มในข้อหามียาเสพติดและยาเสียสาวไว้ในครอบครอง

"คนทำผิดก็โดนจับ ไม่เห็นแปลกเลย"

ธนาไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร

"แล้วผู้ชายคนนั้นคุณแพนเค้กบอกเป็นญาติกันนี้คะ"

"เราไม่จำเป็นต้องเชื่อทุกอย่างที่คนอื่นพูดก็ได้นะครับ"

มะปรางก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

"คุณรู้อยู่แล้ว"

"กินเถอะคุณ"

เขาบอกเธอ มะปรางหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ

///////////////////////

Rrrrrrrrrrrrr

ขึ้นรถมาได้สักพักเสียงโทรศัพท์มะปรางก็ดังขึ้น

[รียา]

มะปรางกดปิดแล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเหมือนเดิม

ธนายกคิ้วแล้วมองหน้าเลขา

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์"

"เอ้ออ..เดี๋ยวว่างแล้วค่อยโทรกลับก็ได้ค่ะ"

Rrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

"หนุ่มๆโทรมาหรือไงถึงไม่กล้ารับโทรโทรศัพท์"

ธนามองเลขาอย่างจริงจัง

"เปล่าค่ะ..."

มะปรางหน้างอใส่โทรศัพท์ ก่อนจะกดรับสาย

[ว่าไง]

มะปรางรับสายเพื่อน

[โอ้ยยย...กว่าจะรับโทรศัพท์ได้นะแก]

รียาโวยวายมาตามสาย

[ตอนนี้ฉันไม่สะดวกแกมีอะไรหรือเปล่า]

[นี้มันพักเที่ยงนะยะ จะไม่หยุดพักเลยหรือไง]

[เออๆ...แกมีอะไร]

มะปรางกลัวเพื่อนจะพูดอะไรมากไปกว่านี้

[คุณเอกนะสิ เขาขยันขยอให้ฉันชวนแกไปเที่ยวคืนวันเสาร์ แกจะว่าไง]

[เดี๋ยวฉันบอกอีกทีแล้วกัน]

มะปรางตัดบท

[นี้..ฉันว่าคุณเอกเขาใช้ได้เลยนะ ดูเขาก็สนใจแกมากด้วยแกจะเล่นตัวทำไมว่ะ ไหนบอกอยากมีผัวไง]

ธนาหันควับมามองเลขาทันที แน่นอนว่าเขาได้ยินทุกคำชัดแจ๋ว

[ไอ้รียา...พูดอะไรของแกว่ะ]

[แกจะรอให้ตัวเองแก่แห้งเหี่ยวทิ้งไปทำไมวะปราง มีของดีติดตัวก็ต้องใช้ให้คุ้มสิยะ แกจะได้สัมผัสกับความฟินสักที..คริๆๆ]

รียาหัวเราะมาตามสาย

[พอๆ..แค่นี้แหละ]

มะปรางรีบกดวางสายก่อนที่เพื่อนจะพูดไปไกลกว่านี้ หน้าแดงไปหมด เธอไม่กล้าหันไปมองธนาด้วยซ้ำ

(กรี๊ดด...อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายตรงนี้จริงๆไอ้เพื่อนบ้าหวังว่าเขาจะไม่ได้ยินนะ)

มะปรางคิดในใจ

////////////////////////////

ธนาเดินเข้ามาในโชว์รูมโดยมีเลขาเดินตามหลังมาห่างๆ

"สวัสดีค่ะบอส"

เสียงพนักงานคนสวยรีบเข้ามาต้อนรับเขา

ธนาพยักหน้าให้ และมองป้ายที่แขวนคอ

บอกตำแหน่ง ว่าเธอเป็นผู้จัดการ

"เรียกประชุมทุกแผนก"

ธนาหันไปสั่งเลขา

"ค่ะ"

มะปรางรับคำสั่ง

แล้วเขาก็เดินเข้าไปรอด้านในที่เป็นห้องรับรองของเขาโดยเฉพาะ

"คุณเป็นผู้จักการคนใหม่หรอคะ"

มะปรางถามพนักงานสาวสายคนนั้น เพราะเธอเห็นป้ายชื่อบอกว่าเธอเป็นผู้จักการ

"ใช่....ค่ะ"

ผู้จัดการรอบอย่างกวนๆ

"งั้นเรียกประชุมทุกแผนกด่วนที่สุดนะคะ ถ้าจะให้ดีไม่ควรเกิน10นาทีนี้"

ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้จัดการ

จนมะปรางต้องหันไปหาพนักงานเก่าที่พอจะคุ้นเคยกันอยู่บ้าง

"คุณยุช่วยจัดการให้ด้วยนะคะ บอสต้องการเรียกประชุมทุกแผนกด่วนที่สุดค่ะย้ำนะคะด่วนของบอสต้องไม่เกิน 10นาที"

"ได้ค่ะคุณมะปราง"

ยุพาทำงานตำแหน่งรองผู้จัดการมานานแล้วความจริงมะปรางคิดว่าเธอจะได้ขึ้นมารับตำแหน่งผู้จัดการแทนผู้จัดการคนเดิมแต่ก็ผิดคาด

"ขอบคุณนะคะ"

มะปรางบอกก่อนจะเดินตามธนาเข้าไปด้านใน

"เป็นเเค่เลขาทำมาเป็นออกคำสั่ง"

วดีที่รับตำแหน่งผู้จัดการพูดขึ้นหลังจากมะปรางเดินเข้าไปแล้ว

"เดี๋ยวฉันจัดการเอง ส่วนเธอก็ไปเตียมตัวเข้าประชุม"

วดีสั่งยุพา

"ค่ะ"

ยุพาเธอทำงานไม่ชอบมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเธอเลยไม่ค่อยเถียงใคร

/////////////////////////

"คุณคิดยังไงกับผู้จัดการคนใหม่"

ธนาถามมะปรางหลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้องรับรองแล้ว

"ขอไม่ออกความเห็นได้ไหมคะ"

"ทำไมละคุณเห็นสมควรว่าเธอคนนั้นเหมาะสมหรอ"

"แล้วตำแหน่งเธอใครอนุมัติละคะ คำถามนี้ต้องไปถามคนที่อนุมัติค่ะ เขาอาจจะมีดีกว่าที่เราเห็นก็ได้ เพราะไม่งั้นตำแหน่งนี้มันควรจะเป็นของคุณยุพา"

"คุณคิดว่ายุพาเหมาะสมกว่า..?"

"ความหน้าจะเป็นค่ะ คุณยุพาทำงานกับเรามานานนะคะ อายุงานกับผลงานของคุณยุพาถือว่าดีเลยทีเดียว เขารักเราแล้วเราไม่ควรรักเขาตอบหรอคะ"

ธนาพยักหน้า พร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู

"คุณนัดประชุมกี่โมง"

"ดิฉันแจ้งไปแล้วนะคะว่าประชุมด่วนย้ำไปด้วยว่าด่วนคือไม่เกิน10นาที"

มะปรางยกนาฬิกาขึ้นดูตอนนี้ผ่านไปจะ20นาทีแล้ว

"ดิฉันออกไปดูให้นะคะ"

"ไม่ต้องหรอก รออยู่นี้แหละ"

"ค่ะ"

[ก๊อกๆๆ]

"ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะบอส"

ผู้จัดการสาวคนดีคนเดิมเดินมาบอกเขา

ธนาลุกคนเดินตรงไปยังห้องประชุม โดยมีมะปรางเดินตามออกไป ตามมาด้วยผู้จัดการ

พอถึงห้องประชุม ทุกแผนกมารอกันอยู่พร้อมหมดแล้ว

"เชิญค่ะบอส"

ผู้จัดการคนสวยรีบมาเลื่อนเก้าอี้ออกให้บอส ธนานั้งลงตามด้วยวดีที่นั้งลงข้างๆเขา มะปรางพอรู้ว่าไม่มีเก้าอี้สำหรับเธอ เธอก็ถอยไปยืนด้านหลังธนา

"ใครเป็นคนจัดห้องประชุม"

ธนาถามขึ้น

ทุกคนมองหน้ากัน

"วดีเองค่ะ บอสต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ"

เธอส่งยิ้มหวานให้เจ้านายหนุ่ม

ธนามองหน้าเธอ

"คุณรู้ไหมว่าที่ข้างๆผมต้องเป็นของเลขาผมเท่านั้น"

ธนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เอ้ออ..วดีขอโทษค่ะ เดี๋ยววดีให้คนเอาเก้าอี้มาเพิ่มให้ค่ะ"

วดีหน้าเสีย

"เชิญคุณลุกไปนั้งที่อื่น"

เขาสั่งผู้จัดการสาว

วดีทำหน้าไม่ถูก ไม่คิดว่านะถูกเขาไล่ตรงๆแบบนี้

"คะ..ค่ะ"

เธอรีบลุกออกจากตรงนั้นทันที

มะปรางเดินมาว่างเอกสารและนั้งลงแทน

"ผมนัดประชุมด่วน แต่นี้ผ่านมาครึ่งชั่วโมงหมายความว่าไง"

ธนากวาดสายตาไปยังทุกคนเพื่อรอคำตอบ

"ขอโทษครับ พวกเราก็เข้าตามเวลาที่ผู้จัดการแจ้งไปนะครับ"

หัวหน้าแผนกช่างรีบบอกเจ้านาย

ธนาหันมาทางผู้จัดการสาว

"วดีไม่ทราบค่ะ คุณเลขาไม่ได้บอกว่ากี่โมง"

เธอพูดเอาตัวรอด

(ก็จริงนี้ยายเลขาไม่ได้บอกเธอสักหน่อยแต่บอกยายรองผู้จัดการโน้น)

วดีคิดในใจ

ยุพามองหน้ามะปรางอย่างขอโทษ มะปรางส่งยิ้มกลับมา เป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร

"เลขาผมไม่เคยทำงานผิดพลาด"

ธนาพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าผู้จัดการสาวสวยอย่างไม่พอใจ

"คุณเป็นผู้จัดการที่นี้ อำนาจการตัดสินใจคุณสามารถทำได้เลย กับเเค่เรียกหัวหน้าแผนกเข้าประชุมด่วนคุณยังไม่รู้เลยหรอว่าต้องทำยังไง"

ธนาตำหนิเธอต่อ

"ขอโทษค่ะบอส ต่อไปนี้วดีจะทำให้ดีกว่านี้ค่ะ"

วดีหน้าเสียที่ถูกตำหนิในที่ประชุมต่อหน้าทุกคน

"เอาละเริ่มประชุม"

ธนาบอกขึ้น หัวหน้าแต่ละแผนกนั้งตัวตรงเตียมความพร้อมเพราะทุกคนตรงนี้อยู่มานานแล้วรู้ดีว่าวันนี้จะต้องเจอกับอะไร

การประชุมผ่านไปอย่างเคร่งเครียด

ระบบภายในแย่กว่าที่เขาคิด

"เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ไง คุณผู้จัดการ คุณลองอธิบายให้ผมฟังหน่อยสิ"

"เอ้อ...วดีก็ทำตามนโยบายเดิมของผู้จัดการคนเก่านะคะ แต่ละแผนกทำงานไม่รักษามาตรฐานของตัวเองหลังจากนี้วดีจะค่อยติดตามการทำงานของแต่งะแผนกให้ดีกว่านี้ค่ะ"

ธนาขบกรามอย่างพยายามควบคุมอารมณ์ กว่าเขาจะเดินมาถึงจุดนี้มันไม่ง่ายเรื่องงานสำหรับเขาทุกอย่างต้องดีเท่านั้น

มะปรางสรุปปัญหาส่งให้เขาดู

ธนารับมาดู งานไม่ได้มีปัญหาแต่เป็นคนต่างหากที่มีปัญหา

"ใครเป็นคนเซ็นอนุมัติ"

เขาหันไปถามเลขา

"คุณดิเรกค่ะ"

ธนาลุกขึ้นยืน

"จากที่ดูการประชุมที่ผ่านมา ปัญหาไม่ได้รับการแก้ไขเลยเรื่องนี้ใครจะรับผิดชอบ"

ธนากวาดสายตาไปยังทุกคน