"หลังจากนี้ เลิกยุ่งกับเธอซะ"
เสียงของธาราเริ่มเข้มขึ้น สายตาวาววับด้วยแรงโมโห
"เพราะเธอเป็นของผม ถ้าคุณยังคิดจะวุ่นวายกับเธออีกอย่าหาว่าผมไม่เตือน"
มือเรียวของไอวาที่สั่นระริกอยู่ข้างเขา ค่อยๆกำมือเขาไว้แน่นด้วยความกลัว ธาราหันไปมองเธอริมฝีปากกระตุกเล็กน้อย
"ฮึก! ฮื้อ"
เสียงสะอื้นเบาๆเล็ดลอดออกมาจากลำคอของคนตัวเล็ก ก่อนที่ธาราจะเอ่ยขึ้น
"เธอไปกับฉันไหม"
หญิงสาวสบตาเขา ดวงตากลมใสสั่นระริกก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
"ไปค่ะ หนูจะไปกับคุณ"
ธารายิ้มอย่างพอใจ ชั่วขณะหนึ่งที่ดวงตายังคงมองสบตากับปิติ มันคือแววตาของผู้ชนะ
"แต่คุณธารา..."
"เลิกยุ่งกับเธอซะ"
เสียงเข้มแทรกขึ้นขัดคำพูดของปิติ
"แล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน อย่าให้ผมต้องพูดบ่อยคุณเองก็น่าจะรู้จักผมดี"
สิ้นคำพูดร่างสูงก็จับแขนเล็กของไอวาไว้แน่น แล้วออกแรงดึงเธอเดินออกจากห้องไปทันที
ปิติมองตามแผ่นหลังของทั้งสองคนด้วยความขุ่นเคือง ใบหน้า
