13 งานใหม่
1554 คำ
เช้าของวันใหม่
แสงแดดยามสายส่องผ่านผ้าม่านผืนเก่า ที่ถูกปิดไว้ครึ่งหนึ่งภายในห้องเล็กๆ ร่างบางของไอวานอนหดตัวอยู่บนเตียง ในชุดเดิมของเมื่อคืนที่ยังไม่ได้เปลี่ยน เธอค่อยๆปรือตาขึ้นช้าๆ พร้อมอาการปวดตุบๆที่ขมับทั้งสองข้าง
"อื้อ... ปวดหัวจังเลย"
เสียงแผ่วเบาหลุดจากริมฝีปากแห้ง
ไอวาค่อยๆยันตัวขึ้นจากที่นอน ก่อนจะเห็นขวดเบียร์สามขวดที่วางกลิ้งระเกะระกะอยู่บนพื้น มันยังคงตั้งอยู่ที่เดิม ราวกับเป็นพยานบอกเธอว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดคือเรื่องจริง
ร่างเล็กค่อยๆลุกขึ้นพยายามตั้งสติทั้งที่ยังมึนหัว ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องน้ำ วันนี้เธอต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ไม่ใช่เพราะอยากเริ่มต้น แต่เพราะไม่มีทางเลือกอื่นให้ถอยอีกแล้ว
ครืด! ครืด!
เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ไอวารีบเช็ดตัวพอหมาดๆแล้วรีบคว้ามาดูทันที
บนหน้าจอแสดงชื่อคนที่ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ มินเพื่อนรักของเธอนั่นเอง เธอรีบกดรับสายทันที
"ว่าไงมิน"
"ไอวา แกไม่มาเรียนจริงๆหรอวันนี้อ่ะ"
น้ำเสียงปลายสายฟังดูทั้งห่วงและงอนในคราวเดียวกัน
"จะไปได้ไงล่ะแก ฉันดรอปไปแล้วนะ"
เธอตอบเบาๆ
"แล้วถ้าฉันช่วยแกหาเงินได้ แกจะกลับมาเรียนไหมตอนนี้เลย"
คำถามนั้นทำให้ไอวาชะงัก เธอถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
"ไม่ได้หรอกแก นี่ฉันเพิ่งจะตกงานด้วย"
"ตกงาน!"
"อืม"
น้ำเสียงไอวาแผ่วลงจนแทบจะกลืนเข้าไปกับลมหายใจ
"ทำไมอะ"
"ฉันโดนไล่ออก"
"เพราะอะไร ทำไมเขาถึงไล่แกออก"
มินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้ว่าไม่พอใจ
"ก็ ฉันไปทำให้แขกไม่พอใจไงล่ะ เขาบอกว่าฉันไม่ยอมให้เขาลวนลาม แล้วเขาก็ไปฟ้องพี่บุ๊ค พี่บุ๊คก็เลยไล่ฉันออกนี่แหละ"
"อะไรนะ เหตุผลแค่นั้นเองหรอ"
"อืม"
"โห...ใจร้ายเกินไปป่ะ"
เสียงของมินขึ้นสูงด้วยความโมโหแทนเพื่อน
"นี่ฉันก็กำลังจะออกไปหางานใหม่นั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีใครรับไหม แล้วก็ไม่รู้ว่าจะหางานอะไรด้วยอ่ะแก"
น้ำเสียงของไอวาฟังดูเหนื่อยบนความหวังริบหรี่
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนมินจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"อ่ะ! รู้แล้วแก ฉันรู้แล้ว!"
"หือ"
"สนามกอล์ฟของพี่ฉันเอง เอ่อแต่ไม่ใช่พี่แท้ๆหรอกนะ เป็นพี่ที่รู้จักกันเฉยๆอ่ะแก แต่เห็นพี่เขาโพสต์ลงไอจีว่ารับสมัครพนักงานอยู่นะ เหมือนจะเป็นตำแหน่งแคนดี้หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ แกลองเข้าไปถามดูไหมล่ะ"
"จริงหรอแก"
น้ำเสียงของไอวาเปลี่ยนไปทันที สีหน้าที่เคยหม่นหมองเริ่มมีแววดีใจขึ้นมาบ้าง
"อืม เดี๋ยวฉันบอกพี่เขาไว้ให้เลย ถ้าแกไปก็แค่บอกว่าแกเป็นเพื่อนฉัน พี่เขาชื่อพี่อิงเดี๋ยวฉันจะโทรไปบอกพี่เขาไว้ก่อน"
"โอเค! ขอบใจมากเลยนะแก มินแกช่วยฉันมาตลอดเลย"
"หยุดเลย! ไม่ต้องพูดมากไปสมัครงานก่อน แล้วก็หาทางกลับมาเรียนด้วยนะเว้ย ฉันไม่ยอมให้แกหายไปแบบนี้หรอก"
"อืม..รู้แล้วน่า"
ไอ้วาพูดจบเธอก็วางสายทันที ก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย เดินออกไปสู่โลกที่เธอไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกข้างหน้า แต่อย่างน้อยวันนี้เธอก็มีเพื่อนรักที่คอยอยู่ข้างๆ
สนามกอล์ฟ
ไอวาเดินตรงเข้ามายังอาคารสำนักงานขนาดเล็กของสนามกอล์ฟ ด้วยท่าทีเกร็งเล็กน้อยแต่แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความหวัง
ภายในสำนักงานพี่อิง หญิงสาววัยประมาณสามสิบตัดผมสั้นดูคล่องแคล่ว ยืนอยู่หน้าโต๊ะพร้อมเอกสารในมือ
"สวัสดีค่ะพี่อิงหรือเปล่าคะ"
เสียงไอวาเอ่ยทักทายด้วยความสุภาพ
พี่อิงเงยหน้าขึ้นก่อนจะยิ้มออกทันที
"ใช่จ๊ะ เอ๊ะ หนูคือ..."
"หนูเป็นเพื่อนของมินค่ะ มินบอกว่าพี่อิงเปิดรับสมัครแคดดี้อยู่ หนูก็เลยอยากมาสมัครเป็นแคดดี้ค่ะ"
"อ๋อ มินโทรบอกพี่ไว้แล้วล่ะ พอดีเลยตอนนี้พี่กำลังขาดคนอีกสองตำแหน่งพอดี นั่งก่อนสิ"
เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนจะผายมือเชิญให้นั่ง
"งั้นหนูขอเขียนใบสมัครเลยได้ไหมคะ"
"ได้เลยจ้า แล้วสะดวกเริ่มงานวันไหนล่ะ"
"วันนี้เลยค่ะพี่อิง หนูพร้อมเริ่มทันทีเลย"
ไอวาตอบโดยไม่ลังเล
พี่อิงหัวเราะน้อยๆ อย่างถูกใจในความมุ่งมั่น
"ไฟแรงดีจริงๆ งั้นเริ่มวันนี้เลยก็ได้ แต่เราต้องเปลี่ยนชุดก่อนนะ พี่มีชุดของบริษัทให้ อาจจะไม่ได้เรียบร้อยมากนักเพราะมันออกแบบให้เดินสะดวกเวลาลงสนาม แต่ไม่โป๊แน่นอนไม่ต้องห่วง"
"ได้ค่ะพี่อิง หนูโอเคค่ะยังไงก็ได้เลย"
หลังจากนั้นไอวาก็กรอกใบสมัคร ตกลงเงินเดือนเรียบร้อยทุกขั้นตอนผ่านไปอย่างราบรื่น เร็วและดีกว่าที่เธอคิดไว้มาก และแน่นอนไอวาเธอก็เริ่มงานใหม่ทันทีในวันนั้นเลย
บ้านคุณหญิงมาริสา
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตกแต่งด้วยสไตล์วินเทจหรูหรา กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้สดลอยคละคลุ้ง เสียงพูดคุยของพนักงานร้านเพชร ที่นำเครื่องประดับมาเสนอดังอยู่เบาๆในห้องโถง
เชอรีสหญิงสาวหน้าตาหวานสดใส ท่าทางเรียบร้อยแต่แววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ก้าวเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าสวยหวาน
"สวัสดีค่ะคุณหญิงป้า"
เสียงเธอเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงไพเราะ พร้อมกับโค้งเล็กน้อยอย่างอ่อนหวาน
คุณหญิงมาริสาผู้สูงวัยแต่ยังคงเปล่งราศีสง่างาม กำลังนั่งเลือกเครื่องเพชรอยู่กับพนักงานร้าน เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของเชอรีส
"อ้าว สวัสดีลูกเชอรีส"
"คุณหญิงป้ากำลังเลือกเครื่องเพชรอยู่หรอคะ หนูขอดูด้วยได้ไหมคะ"
"ได้สิจ๊ะลูก มานี่เลยขยับเข้ามาตรงนี้"
คุณหญิงมาริสาขยับที่นั่งให้เชอรีส พร้อมยิ้มหวานตอบรับอย่างเอ็นดู
เชอรีสทรุดตัวลงข้างๆ ด้วยความคล่องแคล่วแต่สายตาเธอกับกวาดมองไปรอบบ้านอย่างแนบเนียน เมื่อเธอยังไม่เห็นคนที่เธอตั้งใจมาเจอในวันนี้เลย
คุณหญิงมาริสาสังเกตเห็นอาการนั้นก็เอ่ยขึ้นยิ้มๆ
"มองหาพี่ธาราอยู่หรอลูก"
เชอรีสชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มรับด้วยท่าทีน่ารัก
"ค่ะคุณหญิงป้า หนูไม่เห็นพี่ธาราเลยค่ะ ที่เขาไม่อยู่บ้านหรอคะ"
"อยู่สิลูก แต่พี่เขายังไม่ลงมาจากห้องเลย มัวแต่หมกตัวอยู่ในห้องทำงาน แต่คงจะลงมาไม่นานหรอก ดูเครื่องเพชรรอไปก่อนแล้วกันนะ"
"ได้ค่ะคุณหญิงป้า"
เชอรีสยิ้มหวานอีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาดูเครื่องเพชรตรงหน้าด้วยความสนใจ แม้ว่าในใจจะคิดถึงเพียงลูกชายคนโตของบ้านหลังนี้ก็เถอะ
"เส้นนี้สวยไหมลูก"
เสียงหวานของคุณหญิงมาริสาเอ่ยถามเบาๆ พลางยื่นสร้อยให้เชอรีสดู
เชอรีสรับสร้อยไว้ในมืออย่างเบามือ ดวงตากลมโตเปล่งประกาย
"สวยมากค่ะคุณหญิงป้า เส้นไม่ใหญ่มากแต่ดีไซน์หรูดูแพง เม็ดเพชรที่เรียงอยู่ก็พอดีไม่เวอร์เกินไปเลยค่ะ ถ้าคุณหญิงป้าใส่ออกงาน รับรองว่าสวยสะดุดตาทุกคนแน่นอนค่ะ"
คุณหญิงมาริสาหัวเราะเบาๆอย่างเอ็นดูปนชอบใจ
"หืม...ปากหวานจังเลยนะเรา"
เธอส่ายหน้าเบาๆพลางยิ้ม ก่อนจะหันไปพูดกับพนักงานขายเพชร
"ฉันเอาเส้นนี้เพิ่มอีกเส้น"
"ได้เลยค่ะคุณหญิง"
พนักงานรับสร้อยจากมือคุณหญิงอย่างนอบน้อม ก่อนจะนำไปวางรวมไว้กับกล่องเครื่องเพชรอีกหลายกล่อง ที่คุณหญิงมาริสาเลือกไว้แล้วบนโต๊ะหินอ่อน
"คุณแม่ครับ พี่ธาราลงมาหรือยังครับ"
เสียงแผ่วนุ่มเอ่ยถามพลางเดินตรงมาหามารดา ที่กำลังเลือกเครื่องเพชรอยู่
คุณหญิงเงยหน้าขึ้นจากสร้อยเส้นงามในมือ ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับลูกชายคนเล็กที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่น
"ยังเลยลูก ยังไม่ยอมลงมาเลย ขึ้นไปตามให้แม่หน่อยสิบอกพี่เขาด้วยว่าหนูเชอรีสมาหา พี่เขารอนานแล้วสงสารพี่เขา"
สายตาของคุณหญิงหันไปทางเด็กสาวหน้าตาหวาน ที่นั่งเรียบร้อยอยู่บนโซฟา เชอรีสยิ้มตอบอย่างอ่อนน้อมดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ธาดาหันมามองเธอเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มเป็นมิตรให้
"ครับแม่"
เขาตอบสั้นๆด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน
เชอรีสรอบมองตามแผ่นหลังของธาดาเล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มให้กับคุณหญิงอีกครั้ง พยายามเก็บความตื่นเต้นในใจเอาไว้
- ผู้เขียน
