"ร้านนี้อร่อยมากพี่ตั้งใจพามากินเลยนะ"
กวินพูดขณะตักข้าววางในจานของไอวา สายตานิ่งแต่มุมปากยกยิ้มเหมือนกำลังอ่านความคิดเธออยู่
"ขอบคุณค่ะพี่กวิน พี่กินเองเถอะเดี๋ยวหนูตักได้"
ไอวายกมือขึ้นจะเอื้อมไปตักเอง แต่ถูกสายตาคมของกวินมองพร้อมส่ายหน้าเบาๆ
"กินซะ ผอมจนพี่ไม่ชอบใจแล้วรู้ไหม ถ้าผอมกว่านี้จะไม่มีแรงเดินตามพี่แล้วนะ"
"หือ พูดอะไรของพี่คะ หนูไม่ได้ป่วยสักหน่อยยังไงหนูก็มีแรงเดินค่ะ แต่ที่บอกว่าหนูจะไม่มีแรงเดินตามพี่น่ะ พี่ไม่รู้ซะแล้วว่าหนูวิ่งเก่งมาก รุ่นนี้เขาไม่เดินหรอกค่ะอย่างหนูวิ่งเท่านั้น"
น้ำเสียงเธอเหมือนแหย่ แต่หัวใจกับเต้นแรงเพราะสายตาของเขาเอาแต่จ้องมาที่เธอ
"หึหึ!!"
กวินหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมมองคนตรงหน้าด้วยความพอใจ
"เถียงได้แบบนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย พี่ไม่ชอบเวลาไอวาเงียบ เพราะมันรู้สึกเหมือนโลกใบนี้หมุนช้าลงทุกที หนูจำตอนเด็กๆได้ไหม พูดเก่งมากเก่งจนพี่พูดไม่ทัน แล
