โรงพยาบาล
"พี่คะ พี่ตื่นมาสักทีเถอะค่ะ หนูหาเงินคนเดียวไม่ทันแล้วนะคะ พี่รีบฟื้นมาช่วยหนูหน่อยเถอะ"
เสียงของไอวาสั่นเครือ ปลายนิ้วที่กรอบกุมมือพี่ชายเย็นซีบราวกับไม่มีเลือดไหลเวียน เธอก้มหน้าลงมองใบหน้าพี่ชายที่หลับสนิทของเขา น้ำตาคลอจนแทบมองไม่เห็นอะไรแล้ว
กวินยืนพิงผนัง มือสองข้างล้วงลงในกระเป๋ากางเกงดวงตาเต็มไปด้วยความสงสาร ที่ซ่อนความกังวลไว้ลึกๆ
"พูดแบบนั้นพี่ชายเราคงอยากจะอยากตื่นขึ้นมาหรอก"
เขายิ้มบ้างแต่เต็มไปด้วยความพยายามปลอบ
"ต้องบอกว่ารีบตื่นมากินอะไรอร่อยๆสิ แบบนั้นถึงจะมีแรงจูงใจหน่อย"
"จริงหรอคะพี่กวิน"
ไอวาหันหน้ามองด้วยความสงสัย เธอพูดแบบนั้นได้จริงๆหรอ
"อืม ก็พี่ชายเราไม่ได้กินอะไรดีๆมาหลายวันแล้วนี่นา เขาก็คงน่าจะหิวแย่"
เธอฝืนยิ้มทั้งที่ในอกยังหนักอึ้ง หันไปพูดกับพี่ชายเสียงสั่นพร่า
"งั้น พี่คิรินตื่นมากินอะไรอร่อยๆกันนะคะ รีบตื่นนะหนูเป็นห่วงพี่มากรู้ไหม ถ้า
