ครืก! ครืก!
เสียงสั่นของโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบระหว่างมื้ออาหาร กวินเหลือบตามองหน้าจอเพียงครู่เดียว ก่อนจะกดรับด้วยสีหน้าขึงขัง
“ว่าไง”
น้ำเสียงทุ้มต่ำกดดันจนบรรยากาศรอบโต๊ะพลันเปลี่ยนไป
“นายครับ ทางบริษัทของคุณธาราติดต่อกลับมาแล้วครับ”
เสียงลูกน้องดังลอดออกมาจากปลายสาย
กวินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ความสงสัยแวบผ่านสายตาคม
“แล้วว่าไง”
“พวกเขาปฏิเสธการเข้าร่วมหุ้นกับเราครับ”
เพียงเท่านั้น สายตาของกวินก็เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวในทันที กรามเขาขบแน่นราวกับกำลังพยายามกักเก็บไฟในอกไม่ให้ลุกโชนออกมา
“ติดต่อคุณธาราให้ฉันเย็นนี้เลย”
เสียงต่ำเอ่ยลอดไรฟัน แฝงไปด้วยแรงกดดัน
“ครับนาย”
ลูกน้องรีบรับคำอย่างรวดเร็ว ก่อนสายจะถูกตัดไป
โต๊ะอาหารกลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง แต่บรรยากาศกลับหนักอึ้งกว่าเดิมเป็นเท่าตัว กวินกำโทรศัพท์ไว้ในมือแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดนูนขึ้นชัดเจน
เขาเงย
