เมื่อถึงเนินเขาก่อนจะเข้าค่ายทหาร จางหลิงจึงชี้ให้พวกนางดู ค่ายนั้นเป็นค่ายที่ไม่ใหญ่มากแต่ก็น่าเกรงขาม ทหารเฝ้ายามเดินกันรอบค่ายเมื่อถึงทางเข้าหน่วยองครักษ์ก็ใช้ทวนกั้นทันที
“สตรีห้ามเข้า”
“นายกองมู่ พวกนางเป็นหมอที่จะมารักษาท่านอ๋องกับว่าที่พระชายาองค์รัชทายาท ยังไม่รีบเปิดทางอีกงั้นหรือ”
“อะไรนะ …. ข้าน้อยขออภัยที่เสียมารยาท เชิญขอรับ”
ทหารเปิดทางให้ทุกคนเข้าไปในค่าย เมื่อลงจากหลังม้าได้พวกนางก็เดินตามเสิ่นกงและจางหลิงมาที่ค่ายทันที
“พวกท่านรอตรงนี้ก่อนข้าจะรีบเข้าไปแจ้งท่านอ๋องกับองค์รัชทายาท"
“อืม ได้สิเจียวเมิ่งมารอตรงนี้เถอะ”
เสิ่นกงเดินเข้าไปแต่จางหลิงยืนรออยู่พร้อมกับชุนหลัน ไม่นานจากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามากกว่าสามคนที่วิ่งออกจากกระโจมแม่ทัพออกมา จวินซานหรงที่ยังบาดเจ็บตรงแขนข้างซ้ายวิ่งออกมาพร้อมกับเสิ่นกงและรองแม่ทัพในกองทัพ ส่วนแม่ทัพเกราะสีเงินอีกคนนางไม่รู้จัก
“ท่าน
