“เหตุใดท่านดูกังวลใจเช่นนี้ท่านจะบอกอะไรข้างั้นหรือเจ้าคะ”
“เพราะการเจรจาที่ไม่คืบหน้านั่น ข้าจึงต้องเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อขอกำลังเสริม เผื่อว่าเราอาจจะต้องทำสงคราม”
เพียงแค่คำที่เขาพูดออกมานางก็นิ่งไปทันที มิใช่ว่านางจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าในความทรงจำของนางไม่มีชื่อของ “จวินซานหรง” ปรากฏมาก่อนแม้กระทั่งชื่อและเหตุการณ์ในเหลียงโจวที่มีเขาเข้าไปเกี่ยวข้อง ทั้งก่อนออกศึกและหลังจากสิ้นศึก นางไม่รู้เลยว่าเขารอดชีวิตกลับมาหรือไม่
“ท่านบอกว่าอะไรนะ ท่าน…”
“อาหลันเจ้าใจเย็น ๆ ก่อนนะ ข้าไม่ได้อยากจะทำให้เจ้าตกใจแต่ว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องที่วางแผนเอาไว้”
“ท่านบอกว่าจะต้องเดินทางไปเมืองหลวง ไปเมื่อไหร่แล้วจะไปนานแค่ไหน”
“ข้ารับคำสั่งให้ไปขอกำลังเสริมจากกองทัพหลวงเพื่อลงมาช่วยที่ชายแดนตะวันออกแต่เจ้าไม่ต้องห่วงนะเพราะว่าข้าดูแลตัวเองได้”
“เช่นนั้น ให้ข้าไปด้วยได้หรือไม่ ข้า…(รู้เหตุกา
