“ก็ได้เจ้าค่ะ ข้ารับปากท่านว่าจะรอท่านที่นี่”
“อาหลันเจ้าต้องไม่ลืมคำพูดของเจ้าให้ดี กลับจากศึกครั้งนี้ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปไหนอีกแล้ว”
เขาดึงนางมากอดเอาไว้แน่น พร้อมกับซุกไซ้ไปทั่วแก้มของนางและเริ่มจูบนาง ชุนหลันตอบรับเขาทันที ป้ายหยกที่ถือเอาไว้ถูกยัดใส่ในปกเสื้อของนาง
“อาหลันข้าไปไม่นานจะรีบกลับมาหาเจ้า รอข้านะ"
“เจ้าค่ะ ข้าจะรอท่าน”
แม้ว่าจะห้ามเหตุการณ์บางอย่างไม่ได้แต่ในหัวใจของเล่อชุนหลันก็ยังอบอุ่นด้วยความรักของจวินซานหรง เขาเป็นคนที่นางเลือกในชาตินี้และหวังว่านางจะไว้ใจคนไม่ผิด ดังนั้นนางตั้งใจแล้วว่าจะรอเขาอยู่ที่นี่รอวันที่เขากลับมา
ห้องทรงงาน
“พี่สามท่านเชื่อที่นางพูดงั้นหรือ”
“ข้าเชื่อที่นางพูดอย่างไม่ต้องสงสัยเลย น้องแปดเจ้าฟังข้าพูดด้วยท่าทีนิ่งเฉยดูเหมือนว่าเจ้าเองก็จะเชื่อเหมือนกันสินะว่าเล่อชุนหลันคนนี้ไม่ใช่สตรีธรรมดา”
“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้าสังเกตนางมาตั้งแต่งานเล
