“อะไรนะ”
“ไม่ใช่ดูแลเช่นนั้นก็แค่ช่วยคุ้มกันสกุลเล่อช่วงที่ข้าไม่อยู่ แน่นอนว่ามีคนของข้าเฝ้าคุ้มกันด้วยแต่ว่าข้าก็ยังไม่ไว้ใจ สถานการณ์ในตอนนี้หากพวกมันสืบจนรู้ว่านางคือคู่หมั้นของข้า เกรงว่านางจะมีอันตราย”
เป็นคำขอที่ทำให้หยางอี้เหรินรู้สึกบีบหัวใจยิ่งนัก เขากลัวเหลือเกินว่าจะเผลอคิดไม่ดีกับคู่หมั้นของพี่ชายแม้ว่าก่อนหน้านั้นจะเคยมีข่าวว่านางชื่นชมเขามากเพียงใดก็ตาม
“น้องแปด เจ้าเป็นอะไรไปทำไมนิ่งไปเช่นนี้เล่า”
“เอ่อ ข้า.. เปล่าพ่ะย่ะค่ะ ข้ารับปากท่านว่าจะดูแลนางให้ จริงสิพี่สามท่านก็น่าจะพานางมาดื่มชากับเราที่นี่บ้างนะ อีกไม่นานก็จะเป็นญาติกันแล้วดังนั้น..”
“ได้สิ เอาไว้ข้าจะชวนนางมาก็แล้วกัน”
“อืม ก่อนท่านกลับเมืองหลวงคิดว่าคงจะมีเวลาทำความรู้จักนางสักหน่อย”
“เอาไว้ข้าจะรีบบอกเวลาเจ้าอีกครั้ง”
สองวันถัดมา
ข่าวว่าเล่อชุนหลันเข้าวังมาเพื่อเข้าเฝ้าท่านอ๋องรู้ถึงหูของลี่จินเซียน
