“ข้า!!”
“เจ้าคงนึกสมน้ำหน้าข้าสินะที่ข้ายอมเลือกเดินเส้นทางนี้ สตรีอันดับหนึ่ง หึหึ ข้าพึ่งจะมารู้ในวันแต่งงานว่าเขารับข้าเป็นเพียงพระสนมมิใช่พระชายาเจ้าคงคิดว่าข้าโง่มากสินะ ใช่หรือไม่เล่อชุนหลัน เจ้าถึงให้ข้ามาอยู่จนเป็นเช่นนี้ทุกอย่างมันเป็นเพราะเจ้า เพราะเจ้า!!”
“ลี่จินเซียน พอทีเจ้าหยุดได้แล้ว ช่วยด้วย ลี่…”
“หยุดนะ!! พานางออกไป”
ท่านอ๋องและจวินซานหรงรีบวิ่งเข้ามา เสิ่นกงและเสิ่นปารีบดึงตัวลี่จินเซียนออกมา ท่านอ๋องและซานหรงดึงชุนหลันเอาไว้ พวกเขาจับนางขนาบสองข้างเมื่อลี่จินเซียนเห็นก็เริ่มกรีดร้อง
“กรี๊ด!! ท่านอ๋องท่านกำลังทำอะไร ท่านจับสตรีอื่นต่อหน้าข้าท่านหยามข้าท่าน…”
“พานางกลับไปขังไว้ที่ตำหนักแล้วอย่าให้ออกมา กักบริเวณนางหากไม่สงบก็ส่งนางกลับไปสกุลลี่ ข้าเกินจะทนกับนางแล้ว”
“ไม่นะท่านอ๋อง ท่านจะต้องเสียใจที่ทำเช่นนี้ท่านมันไร้หัวใจ โหดเหี้ยมเย็นชา”
คำพูดของลี่จินเซียนไม่
