“ตาพีท มาคุยกับแม่หน่อยสิ” เมื่อพิริยะกลับมาถึงบ้าน มารดาก็เรียกคุยทันที
“คุณแม่มีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ”
“ยังจะมาถามอีกเหรอ ก็เรื่องงานแต่งของลูกกับหนูลียายังไงล่ะ แกเลื่อนมาสองรอบแล้วนะเนี่ย พ่อแม่ของหนูลียาโทรมาต่อว่าแม่สองครั้งแล้ว”
ชายหนุ่มหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวตรงกันข้ามกับมารดา
“ผมขอให้ผ่านเรื่องงานที่โรงพยาบาลใหม่ของเราที่ภาคเหนือไปก่อนนะครับ”
“หนูลียาจะรอไหวไหมล่ะลูก”
“ถ้าลียารอไม่ไหว ก็ยกเลิกงานแต่งไปเลยก็ได้นี่ครับ ผมไม่ได้ติดอะไร”
“แกก็พูดไป หนูลียาเขาเป็นผู้หญิง ถ้ายกเลิกงานแต่งไป เขาก็เสียหายน่ะสิ”
“ผมเคยบอกคุณแม่แล้วนี่ครับ ว่าผมไม่ได้รักลียา ผมไม่ได้อยากแต่งงาน”
“ผู้ใหญ่เขาตกลงกันมาตั้งหลายสิบปีแล้ว มันคือคำสัญญาของสองตระกูล แม่ไม่อยากให้เกิดความบาดหมางกันน่ะลูก”
พิริยะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ผมขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องบินไปดูงานโร
