เช้าวันต่อมา กานต์พิชาก็ออกมาขายแกงถุงที่ปากซอยใกล้สี่แยกใหญ่เหมือนเช่นทุกวัน และวันนี้หล่อนก็ได้ยินลูกค้าคุยกันถึงเรื่องโรงพยาบาลแห่งใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการวันนี้
ตอนแรกหล่อนก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก แต่พอได้ยินนามสกุลของเจ้าของโรงพยาบาลเท่านั้น หัวใจดวงน้อยก็สั่นเทาจนแทบจะร่วงลงกระแทกกับพื้นดินเลยทีเดียว
“เอ่อ... ขอโทษนะคะ เจ้าของโรงพยาบาล... นามสกุลอะไรนะคะคุณลูกค้า...”
หล่อนถามออกไปเสียงสั่น ภาวนาให้ตัวเองเพียงแค่หูฝาดเท่านั้น
“เห็นลูกสาวที่ได้งานเป็นพยาบาลอยู่ในนั้นบอกว่า กิติกรไพศาล น่ะค่ะ”
ครั้งนี้กานต์พิชาได้ยินเต็มสองหู และก็มั่นใจว่าหูของตัวเองไม่ได้เพี้ยนหรือฝาดไปอย่างแน่นอน
เจ้าของโรงพยาบาลคือ คนตระกูล กิติกรไพศาล ซึ่งเป็นนามสกุลของพิริยะ ผู้ชายที่หล่อนพยายามลืมมาตลอดหกเดือน
“แม่ค้าจะเป็นลมหรือเปล่าคะ หน้าซีดเชียว”
“ปะ เปล่าหรอกค่ะ น่าจะแค่อากาศร้อน”
หล่อนรีบต
