เขายิ้มทรงเสน่ห์ให้กับหล่อน ก่อนจะเดินนำหน้าไป
“สามีของน้องพิชาหน้าตาหล่อมากเลยนะครับ เหมาะสมกับน้องพิชามาก” เฮียเม้งพูดอวยพิริยะอย่างชื่นชม
กานต์พิชาจึงทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเดินออกไปจากร้านของเฮียเม้ง
พิริยะไปยืนรอหล่อนอยู่ร้านขายผัก ซึ่งหล่อนก็ไม่มีทางเลือกจำต้องเดินเข้าไปหา
“อยากได้ผักอะไรก็เลือกเลยนะครับ เดี๋ยวผมจ่ายเงินให้”
“พิชาจ่ายเองได้ค่ะ”
“ก็ผมเต็มใจจ่ายให้เมียนี่ครับ”
คำพูดของเขาทำเอาสองแก้มของหล่อนร้อนผ่าว และแน่นอนว่าสีแดงระเรื่อต้องปรากฏบนผิวแก้มขาวๆ แน่นอน
หล่อนก้มหน้าก้มตาเลือกผักใส่ถาดพลาสติกแล้วส่งให้แม่ค้า พิริยะแย่งจ่ายเงินอีกตามเคย และเขาก็แย่งถุงใส่ผักไปถือให้อีกครั้งเช่นกัน
แม่ค้าผักที่มีสาววัยรุ่นมองพิริยะด้วยแววตาสนอกสนใจ
“พี่พิชาคะ พี่ชายของพี่พิชาเหรอคะ”
“เอ่อ...”
“ผมเป็นสามีของพิชาครับ”
“คุณหมอ”
หล่อนหันไปเอ็ดตะโรใส่พิริยะ แต่เขาก็ทำลอยหน้าลอย
