เมื่อคืนลียานอนแทบไม่หลับเลย เพราะรู้ข่าวว่าพิริยะพากานต์พิชานังศัตรูหัวใจกลับมากรุงเทพฯ พร้อมกัน แถมแค่นั้นยังไม่พอ เขายังพานังนั่นเข้าไปอยู่ในบ้านอีกต่างหาก
พิริยะย่ำยีหัวใจของหล่อน เย้ยว่าที่ลูกสะใภ้ของครอบครัวเช่นหล่อนอย่างเจ็บแสบ
หล่อนจะต้องเอาคืนพวกนั้นให้สาสม!
ในเมื่อหล่อนไม่ได้ ใครก็ไม่มีสิทธิ์ได้ และมีความสุขทั้งนั้น!
“จะออกไปข้างนอกหรือลียา”
เสียงของบิดาดังขึ้น หล่อนหันไปมองก็พบว่าท่านนั่งหน้าตาเคร่งเครียดอยู่บนโซฟา
“หนูมีธุระน่ะค่ะ”
“บอกพ่อได้ไหมว่าธุระอะไร”
ลียาเดินกลับไปหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวข้างกายบิดา
“หนูจะไปหาพี่พีทที่โรงพยาบาลค่ะ” หล่อนมั่นใจว่าวันนี้เขาจะต้องไปทำงานแล้ว
“พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยน่ะ”
สีหน้าของบิดาไม่ดีเลย เคร่งเครียดอย่างที่หล่อนไม่เคยเห็นมาก่อน
“มีเรื่องอะไรหรือคะคุณพ่อ”
“เมื่อคืนคุณแม่ของพ่อพีทโทรมาหาพ่อ”
“คุณป้าโทรมาเหรอคะ โทรมาทำไมกัน”
