แม้ว่าท่านอาจจะไม่ได้ชอบหล่อน แต่ท่านก็แสดงให้เห็นโดยไม่ปิดบังว่า ท่านยินดีต้อนรับเด็กน้อยที่กำลังจะเกิดมา
“พิชาขอบคุณคุณแม่อีกครั้งนะคะ”
“ไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอก ขาดเหลืออะไรก็บอกเด็กรับใช้ หรือมาบอกฉันก็ได้นะ”
“ขอบคุณคุณแม่มากค่ะ”
หล่อนยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนที่พิริยะจะประคองให้ขึ้นบันไดมุ่งหน้าตรงไปยังห้องพัก
เมื่อเข้าอยู่กันตามลำพังภายในห้องพักส่วนตัวของพิริยะ กานต์พิชาก็อดพูดขึ้นด้วยความเป็นกังวลไม่ได้
“พิชา... กำลังต้นเหตุให้คุณแม่ของคุณลำบากใจ...”
“อย่าคิดมากน่ะพิชา คุณไม่ได้เป็นต้นเหตุอะไรเลย เพราะคนต้นเรื่องคือผม ดังนั้นอย่าคิดมากนะ พรุ่งนี้เราจะไปจดทะเบียนสมรสกัน”
ร่างของหล่อนถูกประคองให้นั่งลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน
“แต่พิชา... ก็ยังรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ...”
พิริยะนั่งลงบนเตียงใกล้ๆ หล่อน และยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กเบาๆ
“ตอนนี้เรื่องทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี ไม่มีอะไรน่ากั
