ตอนที่ 4 พระราชโองการ
665 คำ
ตอนที่ 4
พระราชโองการ
"เมี่ยวเมี่ยว.."
"พอแล้วอาเยว่.. ที่นี่มีแต่คนนอกไม่เหมาะสมที่จะคุยเรื่องนี้ในที่เช่นนี้"
แต่ยังไม่ทันที่สาวใช้จะได้อธิบายอะไร ก็เป็นคุณหนูลู่ที่เอ่ยตัดบท ใบหน้าและท่าทางของเธอดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ และในสายตาของไป๋อวี่ซีที่ผ่านมาทุกบทบาทผู้นี้แล้วช่างเป็นท่าทางของคนที่ข่มอารมณ์ได้ดียิ่งนัก.. น่าสนุกดีนี่นา
"ยังคงเป็นคุณหนูลู่ที่แสนดีและเห็นแก่หน้าท่านพี่ยิ่งนัก"
นี่ไม่แตกต่างจากซีรีส์ที่เล่นเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะยุคไหนสมัยไหนเรื่องอิจฉาริษยาย่อมมีอยู่ทั่วไป และการเลือกฝั่งเลือกฝ่ายย่อมมีทุกทีเสียจริง
"เมี่ยวเมี่ยวเรากลับกันเถอะ วันนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ไว้วันหน้าเราค่อยมาดูแล้วกัน"
"เจ้าค่ะคุณหนู"
"หยกชิ้นนี้งามเหลือเกิน"
"หากคุณหนูลู่อยากได้ท่านพี่ห้ากลับมาข้าจะให้ท่านพี่ห้าซื้อให้ท่าน"
ไป๋อวี่ซีเดินออกมาจากร้านนั้นด้วยใบหน้านิ่ง ๆ อยากรู้ยิ่งนักว่าถ้าเป็นเจ้าของร่างหากเจอเหตุการณ์เช่นนี้จะทำเช่นไร
"วันนี้คุณหนูสง่างามมากเจ้าค่ะ"
"เมี่ยวเมี่ยว.. เมื่อก่อนหากข้าเจอเหตุการณ์เช่นนี้ข้าทำอย่างไรงั้นหรือ"
"หากเป็นเมื่อก่อน.. คุณหนูก็คงยืนฟังพวกนางพูดจนจบและเก็บเอาความน้อยเนื้อต่ำใจมาแอบร้องไห้.. ละมั้งเจ้าคะ"
"นี่นางอ่อนแอขนาดนั้นเลยงั้นหรือ"
อวี่ซีส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินนำสาวใช้ไปยังรถม้าและเดินทางกลับมายังจวนอ๋อง หลังจากวันนั้นผ่านมาเพียงแค่สองวันก็ได้รับข่าวว่าท่านอ๋องห้านำชัยชนะกลับมา และได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท
"คุณหนู! ท่านอ๋องกลับมาแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูไม่ออกไปรับท่านอ๋องหรือเจ้าคะ"
"เหตุใดข้าถึงต้องไปรับ.. ท่านอ๋องไม่มีเท้าเดินกลับมาจวนเองงั้นหรือ"
"แต่ว่า.. แล้วนั่นคุณหนูแต่งตัวเช่นนั้นจะไปไหนหรือเจ้าคะ"
"ก่อนหน้านี้ข้าเคยได้ยินว่ามีเรื่องร้องเรียนเข้ามาในราชสำนักเรื่องน้ำป่า และดูเหมือนจะมีคนใจดีไปทูลขอพระราชโองการกับฝ่าบาทขอให้ข้าออกไปดูชาวบ้านเหล่านั้นด้วยตนเองน่ะ"
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรนั่นมันอันตรายมากนะเจ้าคะ เหตุใดคุณหนูถึงยอมกันเล่าเจ้าคะ"
"เป็นเช่นนี้ก็ดีข้ากำลังเบื่ออยู่พอดี ได้ทำประโยชน์ให้ชาวบ้านบ้างไม่ใช่เรื่องที่ดีงั้นเหรอ"
"แล้วฝ่าบาทว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะ"
"ฝ่าบาทต้องทรงเห็นประชาชนเป็นอันดับแรกอยู่แล้ว"
ไป๋อวี่ซียื่นพระราชโองการส่วนพระองค์โบกไปมาก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าสัมภาระขึ้นมาสะพายพร้อมออกเดินทาง
"เมี่ยวเมี่ยว.. เจ้ายินดีจะไปลำบากกับข้าหรือไม่"
"ต่อให้คุณหนูต้องไปบุกน้ำลุยไฟหรือจะเผชิญอันตรายมากเพียงใด เมี่ยวเมี่ยวก็จะไปกับคุณหนูเจ้าค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้น.. ออกเดินทางได้!"
"คุณหนูยังมีผมอีกคนนะขอรับ"
"อู่ถังเจ้า.. ข้าเข้าใจแล้ว! ขอแค่ข้ามีพวกเจ้าก็ไม่ห่วงอันตรายใดแล้ว"
•••••
"เจ้ารบชนะได้คุณงามความดี มอบที่ดินติดภูเขาหนึ่งแปลง ทองคำหนักพันชั่ง มุกราตรีหนึ่งเม็ด พร้อมทหารห้าพันนาย"
"ขอบพระทัยฝ่าบาท"
"เหิงเยว่! เจ้ารีบลุกขึ้นเถอะมาคุยกับข้าหน่อย"
"ฝ่าบาท.. ข้ามีเรื่องอยากขอร้องฝ่าบาทเรื่องหนึ่งไม่ทราบว่าพอจะขอร้องได้ไหมขอรับ"
"เจ้าว่ามา"
เหิงเยว่ หรือที่รู้จักกันดีในนามเยว่อ๋อง เงยหน้ามองผู้เป็นผู้นำแผ่นดินก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อย
"เหิงเยว่อยากใช้คุณงามความดีทั้งหมดที่มี ทูลขอพระราชโองการหย่าให้หม่อมฉันกับพระชายาขอรับ"
- ผู้เขียน
