ตอนที่ 8 ท่านคือเยว่อ๋อง
709 คำ
ตอนที่ 8
ท่านคือเยว่อ๋อง
•••••
โคร๊ม!
เสียงกระจกแตกจากด้านในทำให้อวี่ซีที่รอจนแทบหลับตื่นขึ้นมาเต็มสองตา เงาดำที่เคยเข้าไปในที่แห่งนั้นกระโดดออกมาด้วยความรวดเร็ว เสียงโหวกเหวกโวยวายดังตามมาจากด้านใน จึงคิดได้แค่ว่าด้านในเกิดเรื่องขึ้นแล้ว
พรึ่บ!
และเหมือนโชคชะตากำลังเล่นตลก เงาดำแรกผ่านไปอย่างง่ายดายแต่เงาเดาที่หนีมาใหม่กลับตกลงมาตรงหน้านางที่กำลังซ่อนตัวอยู่
อวี่ซีมองเหล่าทหารในจวนที่กำลังออกไล่ตามผู้บุกรุกสลับกับมองเงาดำนั้น และจากท่าทางของคนผู้นี้คล้ายกับว่าน่าจะมีบาดแผลที่ค่อนข้างเอาเรื่องอยู่ เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะช่วยเขาดีหรือไม่ และไม่รู้ว่ามีอะไรดลจิตดลใจที่ทำให้เธอตัดสินใจก้าวออกมาจากที่หลบซ่อนและกระชากคนผู้นี้เข้าไปหลบด้วยกัน
ปึก!
"อย่าขยับ! เจ้าเป็นใคร!"
แต่เพราะสถานการณ์ไม่ได้น่าไว้ใจ ในจังหวะที่ดึงเขาเข้ามานั้นก็ถูกชายผู้นี้ยกมีดสั้นมาจ่อคอไว้เสียแล้ว ความรู้สึกตกใจเวลาอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานของจริงมันเป็นเช่นนี้นี่เอง ช่างแตกต่างกับความรู้สึกในตอนแสดงละครลิบลับ
"ข้าช่วยเจ้าอยู่! อย่าหันมีดใส่ผู้มีพระคุณของเจ้าได้หรือไม่"
"เจ้าเป็นใคร ต้องการอะไร เหตุใดมาทำตัวน่าสงสัยอยู่ที่นี่"
"หากเจ้าบอกว่าข้าน่าสงสัย.. เจ้าที่เพิ่งออกมาจากจวนเจ้าเมืองมิน่าสงสัยกว่าหรือ"
ชายผู้นี้ค่อย ๆ ลดมีดลง อวี่ซีได้จังหวะจึงหันไปหวังจะคิดบัญชีกับชายผู้นี้ที่อยู่ด้านหลัง แต่แล้วเธอกลับต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนผู้นี้เป็นใคร
"เป็นท่าน!"
"เหตุใดถึงเป็นแม่นาง เหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่"
"ข้ามีเรื่องที่ต้องจัดการที่นี่"
เธอตอบไปเรียบ ๆ ก่อนจะกวาดสายตามองชายผู้นี้อีกครั้ง เรื่องความหล่อไม่ต้องพูดเยอะเอาเป็นว่าในชีวิตนี้ยังไม่เคยพบผู้ใดหล่อเกินชายผู้นี้มาก่อน แต่สายตากลับต้องไปสะดุดที่แขนของเขา เลือดสีแดงสดที่ไหลผ่านเนื้อผ้าสีขาวราคาแพงทำให้รู้สึกตกใจไม่น้อย
"ท่านได้รับบาดเจ็บ"
"ข้าไม่เป็นอะไร"
"ไม่ได้! ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นสตรีที่ไม่รู้วิชาแพทย์ แต่ถึงอย่างไรท่านก็ต้องห้ามเลือดก่อน"
"เจ้าจะฉีกผ้าเนื้อดีของเจ้ามาทำแผลให้.."
แควก!
ยังไม่ทันที่ท่านอ๋องจะพูดจบประโยค เสี่ยงฉีกผ้าเนื้อดีดังขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงแต่.. เสียงที่ดังนั้นไม่ได้มาจากชุดของนาง
"หากท่านคิดว่าข้าจะฉีกชุดของตนเองเพื่อทำแผลให้ท่านละก็.. ท่านล้มเลิกความคิดนั้นไปได้เลยเพราะข้าจะไม่มีวันเสียสละเสื้อตัวเองเด็ดขาด"
หลังจากห้ามเลือดแล้วทุกอย่างควรจะดีขึ้น แต่เหมือนว่าเรื่องราวจะไม่ได้ง่ายอย่างนั้น ดวงตาของชายผู้นี้ค่อย ๆ ปิดลงเรื่อย ๆ พร้อมกับร่างกายที่ดูแข็งแรงเมื่อครู่กำลังทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วงโลกลงเรื่อย ๆ อวี่ซี่ตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้ารีบประคองชายผู้นี้ไปที่รถม้าของตนที่จอดห่างจากที่นี่ไม่มาก เธอพยายามลากชายผู้นี้มาอย่างทุลักทุเลแต่ในที่สุดก็ถึงจนได้
"คุณหนู! เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"
"ช่วยเขาก่อน คนผู้นี้ได้รับบาดเจ็บ!"
"ท่านอ๋อง!"
แต่ยังไม่ทันที่จะได้พาคนเข้าไปในรถม้าก็มีบุคคลที่ห้าเข้ามาร่วมวงอีกคน ทันทีที่เห็นใบหน้าขององครักษ์ปรากฏในเศษเสี้ยวความทรงจำของร่างเดิมก็ผุดขึ้นมาให้เห็นเป็นฉาก ๆ
"ท่านผู้นี้หน้าตาช่างคุ้นยิ่งนักเหมือนเคยเจอที่ใดมาก่อน.. ไม่สิ! ท่านคือองครักษ์ของท่านอ๋องห้ามิใช่หรือ หากเป็นเช่นนั้นชายผู้นี้ก็คือ.. เยว่อ๋อง!"
- ผู้เขียน
