ตอนที่ 29 : เอะอะหอม เอะอะจูบ
"ฉันสามารถหยิบของในตู้นั้นได้เลยใช่ไหมคะ" ฟ้าใสทำลายความเงียบและความรู้สึกกระอักกระอ่วนลงเมื่อยืนจ้องหน้ากันโดยไม่พูดอะไรนานกว่าห้านาที ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกกับน้ำเสียงที่ฟังแล้วนุ่มนวลด้วย
ไฟพยักหน้าเป็นคำตอบ และมองหญิงสาวร่างเล็กที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดร่างกายเดินผ่านหน้าไป มองทุกการกระทำของเธอตั้งแต่เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าขนหนูผืนสีขาวมาห่อหุ้มร่างกาย มองปฏิกิริยาที่แสดงออกชัดเจนว่ากำลังทำตัวไม่ถูก แต่เธอมีหลายอย่างที่ดึงดูดจนทำให้สายตาเขาไม่อยากละไปไหน
"ฉันใส่เสื้อเชิ้ตตัวนี้ได้ไหม"
"อืม"
"แล้วกางเกงขาสั้นตัวนี้ล่ะ"
"ทุกอย่างในตู้เธอจะใส่อะไรก็ใส่"
คำพูดเรียบนิ่งของไฟทำให้ฟ้าใสนิ่งไปชั่วขณะ ความหมายของคำพูดเขาทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบที่หัวใจดวงน้อยจนเผลอจิกเข้าที่เสื้อเชิ้ตในมือเพื่อควบคุมอาการของตัวเอง
ภายในห้องน้ำ
ดว
