ตอนที่ 7
1172 คำ
#ด้านพ่อเลี้ยงสุชาติ
“หลานสาวของป้า ทำฉันแสบมาก มันหนีไปไหนบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ” พ่อเลี้ยงสุชาติ พูดถามเสียงเข้มและจ้องมองไปยังป้ารำพึง แม่บ้านคนสนิทของเมียที่เขามั่นใจว่าต้องมีส่วนรู้เห็นว่า หลานสาวตัวดีของเธอหนีไปอยู่ที่ไหน
“พ่อเลี้ยง ป้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไอติมมาบอกแค่ว่า จะออกไปซื้อของให้พ่อเลี้ยง ป้าก็เลยไปบอกลุงสมพรให้เจ้าอ่ำขับรถออกไปให้เท่านั้นเลยค่ะ” รำพึง เอ่ยตอบ ราวกับทุกอย่างที่เธอบอกเป็นเรื่องจริงสามารถยืนยันได้พร้อมกับจ้องมองพ่อเลี้ยงอย่างไม่หลบสายตา
“จริงเหรอสมพร ไอ้อ่ำ” พ่อเลี้ยงเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางไม่มีอาการพิรุธอย่างใดของป้ารำพึง จึงหันไปมองทางคนขับรถของเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยอย่างเป็นคำถาม
“จริงครับพ่อเลี้ยง ไอติม บอกให้ผมส่งเธอแถวๆร้านค้า แล้วสักพักก็เดินกลับมาบอกให้ผมขับรถกลับเอาของมาให้พ่อเลี้ยงก่อน เพราะพ่อเลี้ยงรีบใช้ และเธอจะรีบตามกลับมาเอง ผมก็ไม่คิดว่าไอติมก็จะหลอกผมเหมือนกัน” อ่ำ พูดตอบพ่อเลี้ยงและแสร้งทำหน้าเศร้าราวกับรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ตัวเองก็ถูกหลอกเช่นกัน ก่อนได้ยินเสียงของพ่อเลี้ยงเอ่ยดังขึ้นมาอีกครั้ง
“อย่าให้ฉันรู้นะ ว่าพวกแกส่งคบคิดกันหลอกฉัน ไม่งั้นฉันเอาตายแน่จะไปไหนก็ไปเถอะ” พ่อเลี้ยงสุชาติ พูดขึ้นและจ้องมองคนเก่าแก่ภายในบ้านของตัวเอง ด้วยแววตาคาดโทษ ก่อนที่พวกมันทั้งสามคนจะทยอยเดินออกไปจากห้องแล้วโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นดังขึ้นเขาจึงรีบเดินมารับสาย
…ครืด ครืด…
“ว่ายังไง เจอตัวมันไหม” พ่อเลี้ยงเอ่ยถามคำถามแรกในทันที ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสายตอบกลับมาอย่างร้อนรน
(พ่อเลี้ยงครับ แย่แล้วพวกเราถูกลอบยิง)
“อะไรนะถูกยิง!! ตอนนี้พวกมึงอยู่ที่ไหนกัน” พ่อเลี้ยงสุชาติ ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงจากไอ้มืด ตอบกลับมาอีกครั้ง
(พวกผมอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วครับ)
“พวกมึงไปทำอะไรมา ถึงได้โดนยิง”
(ผมก็ไม่ทราบว่าพี่นุกูลไปทำอะไรมา หลังจาก ออกจากสนามบินได้สักพัก จู่ๆ ก็มีรถตู้ที่ไหนก็ไม่รู้ขับตามมา แล้วพวกมันก็กราดยิงใส่แต่รถของพี่นุกูล จนไอ้เติมและไอ้วัน ตายคารถ ส่วนพี่นุกูล ตอนนี้อาการโคม่าอยู่ในห้องไอซียูครับพ่อเลี้ยง)
“แล้วอีนังติมล่ะ พวกมึงจับตัวมัน มาให้กูได้หรือยัง” พ่อเลี้ยงสุชาติ ที่รับฟังข้อมูลจากไอ้มืด ก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยถามถึงตัวปัญหาในทันที
(ไอติม พวกผมค้นหาอยู่ทั้งสนามบินแล้วก็ไม่เจอเลยครับ แล้วพี่นุกูลก็ให้คนไปตรวจสอบไฟลท์บิน ที่มีชื่อของไอติม แต่ว่าเธอไม่ได้ขึ้นเครื่อง พวกผมเลยคาดเดา ว่าเธอน่าจะอยู่ในตัวจังหวัด ยังไม่ได้หนีไปไหนครับพ่อเลี้ยง) มืด รีบตอบกลับ ปลายสายตามข้อมูลที่ตัวเองได้รับรู้มา ก่อนที่จะถูกลอบยิงในระหว่างทางกลับบ้าน
“ส่งคนไปตามที่ขนส่งและค้นหาให้ทั่ว ตามบ้านเพื่อนของมันเดี๋ยวสักพักกูจะออกไปที่โรงพยาบาล”
(ครับ พ่อเลี้ยง) มืด ขานรับคำสั่งพร้อมกับวางสาย
พ่อเลี้ยงสุชาติยืนนิ่งกำโทรศัพท์ในมือไว้แน่น ด้วยสีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ เมื่อนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของไอติม ที่ทำเอาเขาเสียรู้จนเจ็บตัวได้ถึงขนาด นี้แถมลูกน้องคนสนิทของเขา ก็ยังมาถูกยิงปางตาย ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นอย่างคาดโทษเด็กสาวในทันที
“กูต้องลากตัวมึง มาเป็นเมียกูให้ได้อีติม”
#สนามบินกรุงเทพ
“ขอบคุณที่มาส่งหนูอย่างปลอดภัย หนูจะไม่ลืมพี่ดีเซลเลยนะคะที่ช่วยชีวิตหนูไว้”
ฉันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับยกมือไหว้พี่ดีเซลที่ยืนทำหน้าตึงเข้มมองฉันอย่างไม่พูดอะไร เพราะ ตั้งแต่ขึ้นมานั่งบนเครื่องบินส่วนตัวของพี่เขา ฉันก็ได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกไป และด้วยความที่กลัวว่าจะถูกจับได้เรื่องชื่อปลอม จึงแกล้งนอนหลับมาตลอดทางจนมาถึงสนามบินในกรุงเทพอย่างปลอดภัย
“อืม ฉันโทรไปหา เธอก็รับสายด้วยล่ะ” ดีเซล พูดตอบพร้อมกับยื่นกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ส่งให้กับเด็กสาวตรงหน้าที่ยืนมองเขาตาใสแป๋ว จนเขาถึงกับพูดในใจคนเดียวขึ้นมาเบาๆ “เด็กดื้อตาใส มันเป็นแบบนี้เองสินะ”
“แน่นอนค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ”
ฉันเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานอย่างขอบคุณพี่ดีเซลที่ช่วยฉันไว้ แม้จะแสนเสียดายที่จะไม่ได้เจอคนหล่อแบบนี้อีกแล้ว แต่ฉันก็ต้องเอาตัวเองให้รอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้ ฉันรีบยกมือโบกลาให้กับพี่เขาแล้วเดินออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว “ลาก่อน พี่ดีเซลสุดหล่อของไอติม”
ดีเซลที่ยืนจ้องมองไอติมกำลังเดินลากจูงกระเป๋าออกไปยังประตูทางออกผู้โดยสารขาเข้า ด้วยสีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความขบขันเล็กน้อย กับท่าทางแปลกๆ บนเครื่องบินของเธอที่พยายามกลบเกลื่อนความผิดกับคำโกหกที่หลอกเรื่องชื่อปลอมกับเขา ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงของโชค ลูกน้องคนสนิทเอ่ยดังขึ้นมา
“นาย รถมาจอดรอพร้อมแล้วครับ”
โชค เอ่ยขึ้นพร้อมกับแอบสังเกตท่าทางและสีหน้าของนาย ที่ดูเหมือนจะสนใจเด็กสาวคนนั้นมากเป็นพิเศษ จนเขารู้สึกแปลกใจเพราะตั้งแต่อยู่กับนายมานานหลายปี เขาไม่เคยเห็นนายสนใจผู้หญิงคนไหนเลยแม้แต่คนเดียว สงสัยเรื่องนี้เขาต้องไปขยายความให้กับไอ้คมฟังสักหน่อยแล้ว
“มึงส่งคนให้ตามเด็กคนนั้นไปอย่างเงียบๆ แล้วมารายงานกูด้วยเอาแบบละเอียด”
ดีเซลพูดสั่งเสียงเข้ม โดยที่โชคก็โค้งรับคำสั่งอย่างนอบน้อม เขาจึงรีบก้าวเดินออกจากประตูทางออกผู้โดยสาร และหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันไปมองทางที่ไอติมเดินเลี้ยวไปอีกครั้งด้วย แววตาเจือไปด้วยความเสียดาย เพราะเขาอยากจะอยู่กับเธอมากขึ้นกว่านี้อีกหน่อย ดีเซลทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกหงุดหงิดตัวเองในทันที
“เฮ้อ...แล้วทำไมกูไม่ไป ส่งไอติมเองวะ”
- ผู้เขียน
