“สวัสดีค่ะคุณท่าน…” เสียงร่างเล็กที่ถูกเรียกหาเอ่ยบอกกับหญิงทรงอิทธิพลที่นั่งอยู่ โดยมีร่างของรุ่งนภาที่เป็นคนมาเรียกเธอยืนอยู่ข้าง ๆ
“นั่งสิ” ธัญญาที่นั่งนิ่งมองคนที่มาใหม่กดเสียงเรียบบอก ทำให้ลูกหว้าค่อย ๆ สาวเท้าเดินเข้าไปนั่งลง
“คงรู้นะ ว่าฉันเรียกเธอมาเพื่อคุยเรื่องอะไร” หญิงวัยกลางคนเอ่ยอย่างไม่คิดอ้อมค้อม
“ค…ค่ะ…” ร่างเล็กที่รู้ก็พยักหน้าตอบกลับ
“อยากให้ฉันทำอะไร”
“คะ?”
“ฉันต้องทำยังไง…เธอถึงจะออกจากชีวิตอีริค” ดวงตาเฉี่ยวคมจ้องมองหน้ากดเสียงถาม พลางพูดต่อ
“ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่มีทางยอมรับเธอ”
“หว้าทราบค่ะ”
“งั้นก็พูดมา ว่าต้องการให้ฉันทำยังไง”
“คุณท่านไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะ” เรียวปากเล็กตัดสินใจบอก ทำเอาธัญญาชะงัก
“หมายความว่ายังไง”
“หว้ารู้ดีว่าคุณท่านคงไม่มีทางยอมรับหว้าได้ แต่การที่จะให้หว้าออกจากชีวิตคุณชายอีริคไปทั้งที่เรารักกัน หว้าเอง…ก็ทำแบบนั้นให้คุณท่านไม่ได้ค่ะ”
