วันต่อมา…
ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ไม่ไกลของลูกหว้าดังสั่นขึ้นมาอยู่บ่อยครั้ง จนร่างสูงที่นอนอยู่งัวเงียหยิบขึ้นมามองดู ก่อนจะเห็นข้อความจากลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง
ข้อความ (3)
เจนิส : ทำไมเงียบกันจัง
เจนิส : โดยเฉพาะ @ลูกหว้า หายไปไหนเนี่ยยยย
มือหนาเคลื่อนไปหยิบโทรศัพท์เล็กเข้ามาเพื่อทำการปิดแจ้งเตือนทุกอย่าง แต่แล้วขณะที่กำลังกด ดวงตาคมก็เหลือบไปเห็นข้อความที่คาอยู่ที่หน้าจอ
ลูกหว้า : คิดถึงยายจังเลย เดี๋ยววันหยุดไปกินข้าวกันนะยาย
ยุพิน : ได้สิ ยายก็คิดถึงหว้านะ ตั้งใจดูแลคุณชายด้วยนะ
ยุพิน : พวกท่านมีพระคุณกับเรา
อีริคก็นิ่งมองข้อความที่เห็นด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์เขาเองจะดังขัดขึ้นมาเช่นกัน ทำให้ร่างสูงผละจากโทรศัพท์เล็กหันไปสนใจโทรศัพท์ของตัวเอง
เกริกพล
โดยทันทีที่นิ้วหนากดรับสาย
(คุณท่านธัญญากำลังขึ้นไปครับ) ชายวัยกลางคนก็รีบเอ่ยรายงานให้คุณชายหน้าหล่อได้
