คำเตือน!
มีเนื้อหาเกี่ยวกับการแพทย์ที่ไม่อิงความเป็นจริง
ด้านลูกหว้า
หลังจากที่เดินออกมาจากตึกเพนต์เฮาส์ราคาแพง สองเท้าเล็กของร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้านั้นซีดเซียวไปหมดก็พยายามใช้สองเท้าเดินตรงกลับไปหอพักที่อยู่ไม่ไกลของตัวเอง แต่ด้วยความอ่อนเพลียภายในที่มี รวมถึงแดดร้อนที่สาดส่องลงมา ลูกหว้าก็เริ่มมีอาการโซเซไปมา ทำเอาป้าคนขายหมูปิ้งเจ้าประจำที่คนตัวเล็กชอบซื้อ
“ยัยหนู!…” หญิงวัยกลางคนเอ่ยเรียกพร้อมกับเดินตรงเข้ามา แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลูกหว้ารู้สึกถึงความเลือนรางตรงหน้าพร้อมกับภาพที่ดับวูบไป
ผ่านไปสักพัก
ร่างเล็กที่เป็นลมหมดสติไปก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยงัวเงียยังคงอ่อนเพลีย โดยทันทีที่ลืมตาขึ้น
“คุณหมอคะ คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ” เสียงพยาบาลสาวรีบหันไปแจ้งหมอสาวที่เดินตรงเข้ามา ลูกหว้าที่ปรับสายตาและพอเดาทุกอย่างได้ก็ชะงัก
“คนไข้เป็นลมไป เป็นยังไงบ้างคะ ยังรู้สึกหน้ามืดอยู่ไหม” แพท
