หลังเลิกเรียน
“อย่าคิดมากเลย ทำตามใจของตัวเองเถอะ” เสียงลูกหว้ายิ้มบอกกับใบข้าวหลังจากวันนี้เพื่อนของเธอนั้นดูมีเรื่องให้คิดอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็เกี่ยวกับความสัมพันธ์กับรุ่นพี่หนุ่มวิศวะ
“ขอบคุณนะ” ใบข้าวส่งยิ้มตอบกลับเพื่อนที่พร้อมเข้าใจและเป็นกำลังใจให้เธออยู่เสมอด้วยความดีใจมาก ๆ ที่ได้เป็นเพื่อนกับลูกหว้าและเจนิส
“อย่าไปคิดอะไรเยอะเลย ถ้ายังรักยังรู้สึกก็ให้โอกาสไปแค่นั้น คิดมากก็ปวดหัว” เจนิสบอกอย่างต้องการให้เพื่อนเลิกคิดอะไรมากมาย
“อืม” ใบข้าวเองก็รับคำด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้าย
“วันนี้ฉันไม่ไปส่งเธอนะ พอดีผู้ชายจะไปส่ง” เสียงเจนิสหันบอกกับลูกหว้า
“จ้า เชิญเลย~” ลูกหว้าก็หัวเราะตอบกลับพลางหันถามใบข้าว
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันว่า…ฉันจะไป” ใบข้าวตอบกลับให้เพื่อนรู้ถึงคำตอบ เพราะวันนี้นั้นไคลน์ได้มาดักบอกให้เธอไปหาเขา และใบข้าวก็ว่าจะไปตามนัดนั้น
“โอเค ถ้างั้น…แยกกันตรงนี้
