ดวงตากลมโตมีความแดงก่ำหน่อย ๆ เอาแต่ยืนมองประตูห้องน้ำหอพักตัวเองด้วยความงุนงง ซึ่งใช้เวลาอยู่พักหนึ่ง
แอดดด…
ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของอีริคที่เดินออกมาด้วยสภาพเปลือยกายเปล่า เอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กขยี้เช็ดผมที่เปียกชุ่มจากการสระผมด้วยท่าทีปกติ ผิดกับลูกหว้า
“คะ…คุณชาย! ทำไมออกมาด้วยแบบนั้นล่ะคะ!?” คนตัวเล็กเอ่ยอย่างตกใจพลางหันหน้าหนีไปทางอื่น อีริคที่เห็นก็จ้องมองท่าทีพวกนั้นด้วยใบหน้าราบเรียบ
“อย่าทำเหมือนไม่เคยเห็น…” เขาพูดและเดินผ่านร่างเล็กของลูกหว้าไปด้วยสภาพแบบนั้นอย่างนิ่งเฉย ก่อนจะล้มตัวนั่งลงบนเตียงขนาดเล็กราวกับเป็นห้องของตัวเอง
“มาเช็ดผมให้ฉัน” เสียงคนตัวสูงที่นั่งอยู่ในสภาพล่อแหลมบอกร่างบางที่ยืนอยู่อย่างออกคำสั่ง ลูกหว้าที่ได้ยินจึงหันมองใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติที่ดูตีมึนนั้น ร่างสูงที่เห็นอีกคนเอาแต่มองหน้าเขาไม่ยอมขยับตามที่บอกก็เงยหน้า
“ไม่ได้ยินหรือไง”
