“เฮ้ ลูกหว้า…” เสียงเจนิสเรียกร่างบางที่นั่งเงียบไปขึ้น ทำให้ลูกหว้าชะงักได้สติ
“ฮะ”
“นั่งคิดอะไรอยู่ ทำไมอยู่ ๆ เงียบไป”
“อะ…อ้อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ว่าแต่ใบข้าวทำไมยังไม่มา…” เรียวปากสีหวานเอ่ยถามเปลี่ยนเรื่องพยายามเลิกนึกถึงเรื่องราวที่ทำให้ภายในรู้สึกหน่วงหนึบ ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างของใบข้าวที่ถามถึงกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับไคลน์ที่ดูตามติดไม่ห่าง
“พี่บ้านั่นรู้แล้วแน่เลย ทำคะแนนใหญ่” เจนิสที่เห็นกระซิบพูดกับลูกหว้า ไม่เพียงเท่านั้น
“โอ๊ะ ฮันนีฉันก็ลงมาแล้ว” ทันทีที่เจนิสพูดจบ
“??” ลูกหว้าก็แสดงสีหน้างุนงงออกมา ทำให้เรียวปากสวยได้พูดบอก
“ก็พี่วินเซนต์ไง ฮันนีของฉัน” เจนิสทำท่าทีแอ่นเชิดบอก พร้อมกับไม่รอช้าที่จะลุกเดินตรงไปยังกลุ่มรุ่นพี่หนุ่มที่พากันเดินเข้ามาภายในตึก ลูกหว้าที่เห็นแบบนั้นก็เดินตามเพื่อนไป ทว่าดวงตาก็มองหาร่างสูงคุ้นเคยที่ไร้เงาขาดหายไปอยู่คนเดียว
เขาไม่อยู่…
ช่
