“ตามมาทำไม” เสียงทุ้มกดถามร่างสวยที่เดินตามเขามาด้วยอาการจากความหงุดหงิดภายในยังคงมีชัด ไอด้าที่ได้ยินจึงมองหน้าตอบกลับอย่างไม่คิดสนใจต่อสายตาคมกริบแม้แต่น้อย
“นายอยู่ไหน ฉันก็ต้องอยู่นั่นสิ ก็เรา…คู่กันนี่” เรียวปากสวยได้รูปบอก ทำเอาอีริคที่ได้ยินกดเสียงต่ำพูดใส่ว่าที่คู่หมั้นของตัวเองอีกครั้ง
“น่ารำคาญ”
“หงุดหงิดอะไรนัก ทำไม…กลัวไม่ได้รางวัลกลับไปให้คุณป้าขนาดนั้นเลยเหรอ” สาวสวยที่ไม่รู้อะไรมองหน้าถามอีกคนที่ช่วงนี้ดูหงุดหงิดและโมโหบ่อยครั้ง ผิดกับนิสัยที่ปกติไม่ว่าจะอะไร เขาจะเรียบนิ่งอยู่เสมอ แต่สายตาตอนนี้ของอีริคกลับไม่เป็นแบบนั้นเลย
“หุบปาก ถ้าไม่รู้อะไร” เจ้าของใบหน้าหล่อบอกด้วยใบหน้าเรียบเข้ม ความหงุดหงิดยังคงถาโถมอยู่ภายใน ไอด้าที่ถูกพูดใส่ด้วยคำพูดค่อนข้างแรงจึงจ้องมองตอบกลับ
“มากไปแล้วนะอีริค อย่ามาพูดจากดใส่ฉัน”
“งั้นก็ไปให้พ้น อย่ามาตามติดฉัน” ร่างสูงเอ่ยอย่างเย็นชาไร้เ
