46 ยังไม่พอ…ยังไม่หายไป NC20+++

2512 คำ

“อ อาา…” เสียงคำรามในลำคอหนาดังออกมาพร้อมกับร่างของลูกหว้าที่รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกจากท่อนเอ็นยักษ์พร้อมกับน้ำกามสีขาวขุ่นที่พุ่งเข้าใส่ถุงป้องกันราคาแพงที่คนตัวสูงสวมใส่ โดยหลังจากที่เสร็จสมในรอบแรกจากความดุเดือดที่มี ร่างบางของลูกหว้าที่ถูกปล่อยลงกับพื้นก็ยืนขาทั้งสองข้างสั่นเทาอย่างชัดเจน ดวงตากลมโตค่อย ๆ เงยหน้ามองคนที่อยู่ตรงหน้าตาใส คุณชายหนุ่มที่เห็นใบหน้านั้น สลับกับสายตาที่ยังเห็นชุดที่อีกคนสวมใส่อยู่อีกครั้ง “อ อ๊ะ!…” ก็จัดการดึงร่างบางที่ยืนขาสั่นอยู่พาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนหรูด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะผลักร่างบางลงนอนบนเตียงแพงใบหน้าเรียบนิ่ง มือหนาเคลื่อนลงกระชากชุดที่คนใต้ร่างสวมใส่อยู่อย่างมีความดิบเถื่อน แสดงให้เห็นถึงความ ‘ไม่ชอบใจ’ แต่…คนตัวเล็กก็ยังคงไม่เข้าใจ เธอคิดว่าเขาน่าจะไม่ชอบที่วันนี้เธอดื่มแอลกอฮอล์ เพราะเขาเคยบอกว่าไม่ชอบ… เธอคิดแบบนั้น แคว่ก!! ลูกหว้าได้แต่นอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม