โดยหลังจากที่ประตูห้องปิดลง ลูกหว้าที่เดินเข้ามาก็ค่อย ๆ หันถามคนตัวสูงที่เดินตามมา
“คุณชายอยากอาบน้ำเลยไหมคะ” เรียวปากสีหวานถามทั้งที่สภาพสองขาเรียวเล็กนั้นยังคงมีความสั่นเทา อีริคที่เห็นท่าทีของอีกคนก็นิ่งไม่ตอบคำถาม
“ไปไหนมา”
“ค…คะ? อะ…เอ่อ หว้าไป…ร้านยามาค่ะ” ลูกหว้าตอบกลับพร้อมกับความเงียบงันที่เข้ามาปกคลุมภายในห้องโดยที่ทั้งอีริคและร่างเล็กต่างรู้ดีในความหมาย
“อยากอาบน้ำเลยไหมคะ” เสียงหวานตัดสินใจยิ้มบาง ๆ ถามอีกคนอีกครั้งด้วยความพร้อมเอาใจทำหน้าที่ ทว่า
“ไม่ต้อง” ริมฝีปากหนาบอกพลางทำท่าจะสาวเท้าเดินผ่านร่างบางไป ลูกหว้าที่เห็นแบบนั้นก็จะขยับเพื่อให้อีกคนเดิน แต่ด้วยความที่สองขาเรียวนั้นยังคงแทบไร้เรี่ยวแรง
“อ๊ะ…” ร่างเล็กก็ต้องเผลอร้องออกมาและทำท่าจะเสียหลัก
หมับ!
อีริคที่หันไปเห็นทันก็รีบยกมือหนาคว้าเอวคอดเข้าหาตัวด้วยความรวดเร็ว ลูกหว้าก็หลับตาปี๋อย่างตกใจคิดว่าตัวเองจะเสี
