พรึบ!
เสียงร่างสูงล้มตัวนั่งลงบนโซฟาราคาแพงกลางห้องรับแขกหรูหลังจากที่กลับมาถึง พลางรอคอยให้ร่างเล็กที่เขาส่งข้อความไปบอกให้มาหา โดยผ่านไปอยู่หลายนาที สองเท้าเล็กของลูกหว้าก็เดินตรงเข้ามาภายในเพนต์เฮาส์หรู อีริคที่เห็นจึงหันไปปรายตาคมเอ่ยถาม
“ทำไมมาช้า” เพราะมันช้ากว่าปกติที่เธอจะใช้เวลามาหาเขา
“เอ่อ…พอดีหว้าออกไปทำธุระมาค่ะ”
“กับใคร” ริมฝีปากหนากดเรียบเข้มถาม เขายังคงรู้สึกหัวเสียอยู่กับท่าทีของเพื่อนเขาและร่างเล็กที่ดูใกล้ชิดกันพอสมควร ไหนจะคำพูดของไอด้าที่สร้างความหงุดหงิดให้กับคุณชายหนุ่ม
“ไปคนเดียวค่ะ หว้าไปคนเดียว” เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กมองหน้าตอบกลับตาใสเป็นความจริงทั้งหมด อีริคที่เห็นถึงความตั้งใจหนักแน่นในการตอบกลับ รวมถึงท่าทีมีความใสซื่อไม่รู้อะไร ก็พยายามข่มความไม่สบอารมณ์ภายในของตัวเองเอาไว้
“ช่างเถอะ ฉันอยากอาบน้ำ” พูดจบ ร่างหนาก็ลุกขึ้นเดินตรงไปจะเข้ายังห้องนอนหรูของตั
