หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
กึก!
เสียงมือเล็กของลูกหว้าจัดการปิดประตูห้องล็อกอย่างแน่นหนากับห้องพักของตัวเองที่ธัญญาเป็นคนให้เธอย้ายมาอยู่ ซึ่งหอพักขนาดเล็กนี้นั้นสามารถมองออกไปเห็นถึงตึกเพนต์เฮาส์ราคาแพงที่อยู่ไม่ไกลได้ชัดเจน และเดินเพียงไม่กี่เมตรก็สามารถถึงยังเพนต์เฮาส์นั้น…
“ได้เวลาแล้ว รีบไปดีกว่า” เรียวปากสีหวานบอกพึมพำขึ้นกับตัวเองหลังจากเรียกสติให้กลับมาสนใจการเข้าเรียน ‘วันแรก’ ในรั้วมหาวิทยาลัยของตัวเอง ลูกหว้าไม่รอช้าที่จะเดินทางไปรอรถประจำทางที่อยู่ไม่ไกล โดยใช้เวลาไม่นาน หญิงวัยยี่สิบก็ได้เดินเข้าไปอยู่ภายในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังที่หลายคนนั้นใฝ่ฝันที่จะได้เข้ามาเรียนที่นี่
“เป็นเรื่องจริงใช่ไหม…” ลูกหว้าเอ่ยพลางจ้องมองไปยังบริเวณรอบ ๆ ตึกคณะมากมายที่ถูกสร้างอย่างหรูหราบ่งบอกได้ถึงการเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำติดท็อปโลกที่มีหลักสูตรมากมาย และเมื่อได้มองด้วยความตื่นเต้นจนพอใจ
“รีบไปเข้า
