สองวันต่อมา…
ข้อความ
ลูกหว้า : อย่าลืมแต่งตัวสวย ๆ มาด้วยนะ
นิ้วเรียวจัดการพิมพ์ข้อความบอกกับยายตัวเองด้วยรอยยิ้มมีความสุขที่เธอนั้นจะได้เลี้ยงข้าวมื้อแรกกับร้านอาหารดี ๆ ด้วยเงินที่หามาได้ด้วยความสามารถของตัวเองในวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่ารอยยิ้มหวานสดใสนั้น
“แน่ะ! คุยกับใครกัน” เจนิสที่เห็นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว ลูกหว้าที่ได้ยินจึงเงยหน้ายิ้มตอบกลับเพื่อน
“ยายฉันน่ะ”
“อ๋อออ ฉันก็นึกว่าคุยกับผู้ชาย”
“ฮ่า ๆ ไม่มีหรอก” ลูกหว้าหัวเราะบอก เจนิสเองก็ทำหน้ายู่เล่นใส่เพื่อนตามประสา ก่อนจะเอ่ย
“ไม่รีบกลับกันใช่ไหม ถ้างั้นไปกินข้าวกันนะ”
“อะ…เอ่อ ฉันต้องขอตัวก่อน” ใบข้าวรีบยกมือขึ้นเอ่ย ทำเอาเจนิสหันมองเพื่อนตัวเล็กทันที
“หือ? ทำไมช่วงนี้เธอรีบกลับจังเลย มีอะไรหรือเปล่า”
“ฮะ…เอ่อ ไม่มีนะ ไม่มีอะไร” ใบข้าวทำตาเลิ่กลั่ก ๆ บอกเพื่อน ลูกหว้ากับเจนิสที่เห็นก็นึกรู้ได้ว่าอีกคนน่าจะมีอะไรที่ต้องกลับเ
