หลังจากวันนั้นสองวันซึ่งตรงกับวันหยุดของเธอ หญิงสาวเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองหลายอย่าง ไม่ทำตัวให้เศร้าจนเกินไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองคนที่อุตสาห์ลงทุนขนข้าวของจำนวนมากมานอนค้างเป็นเพื่อน เพื่อหวังบรรเทาความทุกข์โศก และให้แผลที่กำลังสดใหม่สมานเร็วขึ้น
วันนี้พวกเธอทั้งสามจึงตั้งใจจะไปเดินเล่น หาซื้อของใช้บางส่วนรวมไปถึงชอปปิ้งจับจ่ายหาความสุขให้ตัวเอง ระหว่างนั้นหญิงสาวที่เพิ่งรับโทรศัพท์ใครบางคนจนแยกตัวออกไปเดินคุยห่างกับเพื่อน จนถูกปั้นแก้มเพ็งเล็งด้วยสายตา มองด้วยความจับผิด นัยน์ตาขุ่น
“แก ถ้าคราวนี้ฉันกินอาหารหมานะ ฉันจะตีหัวมันให้แตกเลย แล้วให้มันเหมาอาหารหมายี่ห้อแพงที่สุดให้ฉันด้วย” ปั้นแก้มว่าอย่างเข่นเขี้ยว กลัวใจเพื่อนตัวเองที่สุด
“แก อาจไม่ใช่แบบนั้นก็ได้ มันอาจคุยธุระอยู่”
“รอดูละกัน มันเดินมานั่นละ” รัญลฎาเดินกลับมาหาเพื่อนทั้งสองใบหน้ามีรอยยิ้ม จนไอลดาและปั้นแก้มอดหว
