“กลับไหมครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นใบหม่อนพยายามมองหาคนที่เธออ้างว่าคล้ายกับน้องสาวแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีท่าทีว่าจะเจอ
“หม่อนอาจจะตาฝาดไปเองแหละ ยังไงก็ขอบคุณพี่โอมนะคะที่มาช่วยหาเป็นเพื่อน”
“หาเป็นเพื่อน ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นคนไหน หน้าตาเป็นยังไง ถ้าหาเจอจริงๆ นี่มันก็จะยังไงอยู่นะครับ” ใบหม่อนคลี่ยิ้มเมื่อได้ฟัง จะว่าไปแล้วก็ประมาณนั้นแหละ แต่ที่อยากขอบคุณเพราะเขามีน้ำใจมาช่วยเธอต่างหากล่ะ
“งั้นหม่อนขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ จะได้ไม่ต้องเดินออกมาอีกรอบ คนเยอะจนเวียนหัวเลย”
“ได้ครับ งั้นผมรอหน้าห้องน้ำนะครับ”
“โอเคค่ะ”
ใบหม่อนผละออกมาจากตรงนั้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิงที่แยกโซนค่อนข้างชัดเจน ผับนี้ค่อนข้างใหญ่ ห้องน้ำไม่ได้มีเฉพาะตรงนี้เท่านั้น แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเมื่อทันทีที่ก้าวเขาเข้าไปด้านใน ประตูห้องน้ำที่ปิดไว้ในตอนแรกก็เปิดออก ตามด้วยร่างบอบบางของใครอีกคนที
