ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น 1
1682 คำ
6 ปีก่อน / วันเปิดเทอม 2
ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีก่อนหน้านี้ ฉันย้ายโรงเรียนตอนขึ้น ม.4 เทอม 2 ด้วยความสวยและความหยิ่งที่ฉันมี มันทำให้มีคนอิจฉาเด็กใหม่อย่างฉัน
“เฮ้ย! จับมันไว้ กูจะตบสั่งสอนมันสักหน่อย หยิ่งดีนัก คิดว่าตัวเองสวยเหรอ? คิดว่าเป็นลูกคุณหนูเหรอ? ห๊ะ!” หญิงสาวหนึ่งในสามคนพูดออกมา ในขณะที่อีกสองคนช่วยกันจับแขนของฉันไว้คนละข้าง ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากผู้หญิงสองคนที่จับฉันไว้ แต่พวกมันจับฉันไว้แน่นเหลือเกิน ในขณะที่ผู้หญิงคนที่พูดออกมากำลังง้างมือขึ้นเพื่อที่จะตบฉัน ทันใดนั้นเอง เสียงห้าวทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น
“เก่งแต่รุมนะพวกมึงอ่ะ!”
“เรื่องของผู้หญิงมึงไม่ต้องมายุ่งไอ้เดย์” ผู้หญิงคนเดิมพูดออกมา
“กูไม่ยุ่งไม่ได้หรอก..เพราะว่าผู้หญิงที่พวกมึงกำลังรุมอยู่เป็นเพื่อนกู”
เดี๋ยวนะ..ฉันไปเป็นเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไอ้หมอนี่หน้าคุ้นๆ แฮะ! อ๋อ คนที่ฉันไปนั่งข้างๆ ตอนอยู่ในห้องเรียนเมื่อเช้านี่นา..
“นี่นาย..ฉันขอนั่งด้วยคนนะ”
“……”
นายนั่นไม่ตอบฉันแถมยังนั่งก้มหน้านิ่งไม่ยอมเงยหน้ามาสบตากับฉันเลยสักนิด ทำราวกับว่าฉันไม่มีตัวตน คนอย่างเอวาสนใจที่ไหนกัน เชอะ! ฉันนั่งลงข้างๆ ไอ้หมอนั่นโดยไม่รอคำตอบ
“อีนี่มันบังอาจมายิ้มให้แฟนกู กูจะตบสั่งสอนมัน” ผู้หญิงคนเดิมพูดขึ้น
แฟนมันคนไหน? ฉันพยายามนึก วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ฉันก็ยังไม่ได้ยิ้มให้ใครเลยนะ อ๋อ! นึกออกละ เมื่อเช้าที่ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน ฉันกำลังมองหาว่าห้องเรียนชั้น ม.4/2 ไปทางไหน แล้วฉันก็ไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง ฉันกล่าวขอโทษผู้ชายคนนั้นแล้วก็ยิ้มให้เล็กน้อย ผู้ชายคนนั้นน่ะเหรอ? แฟนของผู้หญิงที่กำลังจะตบฉันอยู่ตอนนี้
“เหอะ! ไอ้หน้าปลาดุกนั่นอ่ะนะ ฉันแค่เดินไปชนแล้วก็ขอโทษ เธอถึงกับต้องมาตบกันเลยเหรอ?”
“แล้วมึงจะยิ้มให้แฟนกูทำไม?”
“ก็แค่ยิ้ม ฉันไม่ได้ไปเอากับแฟนเธอสักหน่อย ถ้าเธอหวงขนาดนั้นก็ล่ามโซ่ไว้เลยสิ”
“นี่มึงว่าแฟนกูเป็นหมาเหรอ?”
“ฉันไม่ได้พูดนะ..” สิ้นเสียงพูดของฉัน ผู้หญิงคนนั้นก็ตบลงมาที่หน้าของฉันดัง เพี้ยะ! จนหน้าฉันหันไปตามแรงตบ มันทำให้ฉันได้ลิ้มรสเลือดตรงมุมปาก ในขณะที่ผู้หญิงคนนัันกำลังจะตบฉันอีกรอบ ไอ้ผู้ชายที่มันบอกว่ามันเป็นเพื่อนฉันก็เข้ามาจับข้อมือของผู้หญิงคนนั้นไว้ เขาบีบอย่างแรงจนผู้หญิงคนนั้นร้องออกมา
“โอ๊ย!”
ทันใดนั้นเขาก็ผลักผู้หญิงคนนั้นล้มลง ส่วนอีกสองคนที่จับฉันไว้ก็ปล่อยฉัน แล้วไปช่วยพยุงเพื่อนของตัวเอง
“มึงตบเพื่อนดูแล้ว ถือว่าหายกัน ถ้ามึงยังมาหาเรื่องเพื่อนกูอีก กูไม่เอาพวกมึงไว้แน่ อ้อ! แล้วก็ไอ้แฟนหน้าปลาดุกของมึงด้วย ระวังตัวไว้ให้ดี” ผู้ชายคนนั้นข่มขู่ออกไป เขาคงจะมีอิทธิพลไม่น้อยเลยทีเดียว จากนั้นผู้หญิงพวกนั้นก็รีบพากันเดินจากไป
“ย้ายมาวันแรกก็หาเรื่องเลยนะ” อีตานั่นพูดออกมา
“ฉันก็อยู่ของฉันเฉยๆ ยัยพวกนั้นมาหาเรื่องฉันก่อน” ฉันตอบกลับไปพร้อมกับยกมือขึ้นลูบตรงมุมปาก รู้สึกร้อนวูบวาบ อีกหน่อยคงจะบวมแน่ๆ ยัยนั่นตบฉันซะเต็มแรงเลย
“ไปนั่งนู่น..เดี๋ยวฉันเช็ดเลือดให้” เขาบอกพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะหินอ่อน ฉันเดินไปนั่งแต่โดยดี
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาเช็ดตรงมุมปากให้ฉันอย่างแผ่วเบา ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากฉันแค่คืบ ลมหายใจของเรารินรดกัน หัวใจของฉันมันเต้นผิดจังหวะจนรู้สึกได้
ตึกตัก! ตึกตัก!
นี่ฉันเป็นอะไร? ทำไมหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกแบบนี้
“เสร็จละ” เขาเอามือลงพร้อมกับขยับถอยห่างออกไป
“อืมม”
“ขอบใจสักคำ พูดไม่เป็นเหรอ?”
“อ๋อ..ขอบใจมากนะ นาย..เอ่อ ชื่ออะไร? ตั้งแต่ที่ก้าวขาเข้ามาในโรงเรียนนี้ฉันยังไม่รู้จักชื่อใครสักคนเลย
“ชื่อออลเดย์” เขาตอบออกมา
“อ่อ..ออลเดย์ ฉันชื่อเอวานะ” ผู้ชายอะไรชื่อออลเดย์
“อืมม” เขาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเอ่ยถามออกมาอีกครั้ง “ทำไมถึงย้ายมาเรียนที่นี่?”
“คือฉันมีเรื่องทะเลาะวิวาทที่โรงเรียนเก่าน่ะ ฉันก็เลย…” ฉันพูดเพียงเท่านั้น
“ฉันเข้าใจละ..เธอคงไม่ค่อยมีเพื่อนสินะ?” เขาทำน้ำเสียงเย้ยหยัน
“มีสิ..ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคน” ฉันตอบอย่างภาคภูมิใจ
“หึ! เยอะนะตั้งหนึ่งคน”
เขาพูดประชดฉันใช่มั้ย?
“ฉันไม่ชอบวุ่นวายต่างหาก” ฉันตอบแบบกลัวเสียฟอร์ม
“เอางี้แล้วกัน ฉันจะรับเธอเข้ามาอยู่ในแก๊งของฉัน รับรองว่าจะไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเธออีก”
“แก๊งมาเฟียเหรอ?” ฉันถามออกไป
“ก็ไม่เชิง” เขายักไหล่เล็กน้อย แก๊งหนุ่มหล่อพ่อรวย xวยใหญ่ ต่างหากล่ะ ถ้ามีสาวสวยอย่างเธอมาร่วมแก๊งต้องเปลี่ยนชื่อแก๊งมั้ยนะ..แล้วไอ้พวกเพื่อนๆ เขาจะยอมหรือเปล่า? ยอมสิ! พวกมันต้องยอมเพราะเขาเป็นหัวหน้าแก๊ง พวกมันต้องฟังเขา
ในที่สุดสาวสวยอย่างฉันก็ได้เข้าไปอยู่ในแก๊งของไอ้เดย์ เมื่อก่อนสมาชิกภายในแก๊งมี 4 คน คือ
อคิราห์ (ออลเดย์) ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
กันต์ธีร์ (กันต์) ทายาทธุรกิจขนส่งที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
เตชินท์ (ชิน) ทายาทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
นนทพัทธ์ (พัทธ์) ทายาทโรงแรมชื่อดังที่มีโรงแรมในเครืออยู่ทั่วประเทศ
และสาวสวยที่สุดในแก๊งคนที่ 5 ก็คือฉันเอง
ฉันสนิทกับพวกมันทุกคน โดยเฉพาะไอ้ออลเดย์ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะเวลามีงานกลุ่ม พวกมันใช้ฉันทำอยู่คนเดียวยังไงล่ะ ส่วนพวกมันน่ะเหรอ? นู่น ดื่มเหล้า เข้าผับ พวกมันก็ต้องเอาอกเอาใจผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มอย่างฉัน เพราะถ้าไม่มีฉันพวกมันเรียนไม่จบอย่างแน่นอน พวกมันแต่ละคนพฤติกรรมไม่ธรรมดาเลยสักคน เจ้าชู้ ปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแหล กันทุกคน
แรกๆ สรรพนามที่ฉันใช้เรียกพวกมันก็ ฉัน นาย แต่พอสนิทกันมากยิ่งขึ้น สรรพนามก็เปลี่ยนไปเป็น มึง กู
อ้อ! ฉันลืมบอกไปว่าไอ้เดย์ มันมีพี่ชายฝาแฝดด้วยนะ ชื่อไนท์ เรียนอยู่ห้อง 1 พี่มันเป็นเด็กเรียนเก่ง ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ไม่พูดมากเหมือนไอ้เดย์ ฉันไม่ค่อยสนิทกับไนท์เท่าไหร่ แต่เวลาเจอกันก็ทักทายปกติ
ม.5 เทอม 1
“เอวา..เซอร์ไพรส์” เสียงเรียกชื่อฉันดังมาแต่ไกล ฉันมองไปรอบๆ ตัวว่าเสียงนี้มาจากไหน แต่เสียงมันช่างคุ้นเหลือเกิน นั่นไง! เจอละ..
“ลียาาาาา” ใช่แล้ว ลลียา หรือ ลียา เพื่อนสนิทคนเดียวของฉันเอง เราสองคนวิ่งเข้ามากอดกันด้วยความคิดถึง
“แกย้ายมาเรียนที่นี่เหรอ? ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย” ฉันถามลียา
“ฉันกะจะเซอร์ไพรส์แกไง เป็นไงเซอร์ไพรส์ปะ?”
“มากกกกก” ฉันลากเสียงยาวออกไป
“ฉันโคตรคิดถึงแกเลย”
“ฉันก็คิดถึง..แล้วนี่แกอยู่ห้องไหน?” ฉันถามลียาอีกครั้ง
“ฉันอยู่ห้อง 3 แกล่ะ?”
“ฉันอยู่ห้อง 2 คนละห้องกันแต่ไม่เป็นไรเพราะห้องก็อยู่ติดกันนั่นแหละ” อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนสนิทเพิ่มมาอีกคน ลียาเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของฉันที่ฉันสนิทที่สุด
“อ่อๆ”
จากนั้น ฉันก็พาลียาไปแนะนำให้ไอ้พวกแก๊งนรกรู้จัก ฉันเป็นคนตั้งชื่อแก๊งให้พวกมันเองแหละ
“พวกมึง..นี่ลียาเพื่อนสนิทกู พึ่งย้ายมา อยู่ห้อง 3”
“สวัสดีทุกคน” ไอ้พวกนั้นก้มหัวเล็กน้อยให้ลียา ก่อนจะฉีกยิ้มไม่หุบโดยเฉพาะไอ้เดย์
เห็นคนสวยๆ ไม่ได้เลยนะ..พวกมึงอ่ะ
“ลียา นี่ไอ้กันต์ ไอ้ชิน ไอ้พัทธ์ และไอ้เดย์” ฉันแนะนำชื่อพวกมันให้ลียารู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ลียาพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้พวกมัน
จากนั้นแก๊งของพวกเราก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่งคนนั้นก็คือ ลียา และฉันก็ไม่ใช่คนที่สวยที่สุดในแก๊งละ เพราะตอนนี้มีสาวสวยถึงสองคนด้วยกัน
ม.6 เทอม 2
“เอวา..มึงไม่เรียนวิศวะกับพวกกูจริงๆ เหรอ?” ออลเดย์ถามฉัน
“ไม่อ่ะ..กูจะเรียนอักษร”
“ถ้ามึงไม่เรียนกับกู..แล้วกูจะเรียนจบเหรอ?”
“ก็แล้วแต่มึงสิ..มึงจะให้กูอยู่กับมึงทุกช่วงชีวิตของการเรียนไม่ได้หรอกนะ แล้วกูก็เป็นผู้หญิงมึงจะให้กูไปเรียนวิศวะกับพวกมึงเนี่ยนะ..”
“นะ นะ กูขอร้อง มึงเรียนวิศวะกับกูเถอะ”
“ไม่ ยังไงกูก็จะเรียนอักษร มึงอย่ามาโน้มน้าวกูเสียให้ยากเลย กูไม่ไปเรียนกับมึงหรอก”
สุดท้าย! ฉันก็ไปเรียนวิศวกรรมคอมพิวเตอร์กับไอ้แก๊งนรก เพราะอะไรน่ะเหรอ? อืมมม ไม่บอกดีกว่า..เอาไว้บอกวันหลังก็แล้วกันนะ..
ส่วนลียานั้นเลือกเรียนนิเทศศาสตร์
- ผู้เขียน
