สหทรรศเดินออกมาจากบ้านพักเวลาเจ็ดโมงสี่สิบห้า ร่างสูงพาตัวเองมาหยุดที่หน้าบ้านพักของภวิกาอย่างเคยชิน แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าเขากับเธอยังมีเรื่องบาดหมางใจกันอยู่ และเป็นเขาเองที่ขอให้ห่างกันสักพัก เขาก็แค่ต้องการปรับอารมณ์ให้เย็นลงมากกว่านี้ คิดได้แบบนั้นคนตัวสูงจึงเดินผ่านบ้านพักของเธอไป
ภวิกาก้าวเข้าไปในลิฟท์หลังจากที่ส่งเวรให้พยาบาลในเวรเช้าเรียบร้อยแล้ว เป็นจังหวะเดียวกับที่สหทรรศก้าวออกมาจากลิฟท์อีกตัวอย่างพอดิบพอดี ทั้งคู่จึงไม่เห็นกัน ร่างสูงตรงดิ่งไปที่เคาน์เตอร์พยาบาล คิ้วหนาได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อมองไปจนทั่วบริเวณแต่ทว่าไม่พบร่างแบบบางในระยะสายตา
เขาจำได้ไม่ผิดแน่ ตามตารางเวรแล้วภวิกาต้องเข้าเวรเช้า แล้วเจ้าตัวหายไปไหน
ทว่าตอนนี้สหทรรศก็ปากหนักเกินกว่าจะถามออกไป คนตัวสูงได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ ก่อนจะเดินไปล้างมือหลังเคาน์เตอร์พยาบาล หยิบสเตโทสโคปคล้องคอเอาไว้ แล
