“อร่อยมากครับ” สหทรรศเคี้ยวขนมในปากจนหมดชิ้นก่อนจะกลืนลงท้อง ตาคู่คมยังคงจับจ้องที่ร่างแบบบางอย่างไม่วางตา วันอื่นๆ เจ้าตัวมักจะดูน่ารักแบบใสๆ เสียมากกว่า แต่ทว่าวันนี้ดูสวยและมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือจนเขามิอาจละสายตาไปจากเธอไปได้เลย และวันนี้คนตัวเล็กก็ดูน่ากินมากกว่าขนมเสียอีก
สหทรรศพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากสมอง เรื่องที่เขาต้องให้ความสำคัญในตอนนี้นั่นก็คือเรื่องที่จะบอกความจริงให้คนตัวเล็กได้รับรู้
คนตัวสูงสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างลึกสุดๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เพื่อต้องการเรียกขวัญและกำลังใจ จากนั้นริมฝีปากหยักลึกก็ค่อยๆ ขยับอย่างเนิบนาบ
“แยมครับ คือว่า...”
เป็นอีกครั้งที่สหทรรศไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงพิธีกรชายก็ดังขึ้นมา ทั้งคู่จึงหันไปทางต้นเสียง พบว่าเป็นเสียงของกังวานซึ่งเป็นหัวหน้าพนักงานเปล เจ้าตัวมักจะได้รับโอกาสเป็นพิธีกรในงานต่างๆ อยู่บ่อยครั้ง ถ้าพูดให้ถูกต้องก็คือ
