“พี่…คุณเท็น” ภวิกาชะงักเท้าเมื่อเห็นร่างสูงที่คุ้นตาใช้แผ่นหลังกว้างยืนพิงประตูรั้วบ้านพักของตัวเอง ซ้ำยังยืนอยู่ตรงตำแหน่งที่เธอคล้องกุญแจเอาไว้ ถ้าเขาไม่ยอมหลีกทางก็ไม่มีทางไหนเลยที่เธอจะเข้าไปในบ้านพักได้
ทันทีที่เห็นร่างแบบบางมาหยุดอยู่ตรงหน้า จากที่เอนตัวใช้แผ่นหลังพิงประตูรั้วเอาไว้สหทรรศจึงยืดตัวขึ้นเต็มความสูง ดวงตาคมกริบจ้องมองที่ภวิกาด้วยสายตานิ่งๆ ทั้งยังไม่ยอมพูดจาจนทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย
ภวิกาสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อลดความประหม่าที่เกิดขึ้น เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมาจากคนตัวสูง ทั้งดวงตาคู่คมที่เคยพราวระยับก็ดูฉ่ำปรืออย่างคนที่อยู่ในอาการมึนเมา และปากเล็กก็ไวกว่าความคิดของตัวเอง
“พี่เท็นดื่มมาเหรอคะ” ทั้งที่คิดจะไล่เขาไปไกลๆ ก็กลายเป็นว่าถามด้วยความห่วงใย ทั้งสรรพนามที่เรียกเขาก็กลับมาสนิทสนมเช่นเดิมอย่างที่ร่างแบบบางยั้งปากตัวเองเอาไว้ไม่ทัน
“ครั
