บทที่7-2

1549 คำ

Weerapat : เปิดโอกาสให้เล่าเองก่อนที่ฉันจะถามออกไป อย่าปิดบัง Winthai : ผมไม่มีอะไรจะเล่า และก็ไม่มีอะไรปิดบังทั้งนั้นครับ Weerapat : ฉันไม่ได้หมายถึงนายหมอวิน ฉันหมายถึงหมอเท็นต่างหาก Winthai : อ้าว...คิดว่าหมายถึงผมซะอีก (^_^) Sahathat : อะไรของนายหมอภัทร Weerapat : อย่ามาเล่นลิ้น หมอวิศฟ้องฉันหมดแล้ว นายควงสาวที่ไหนไปกินเนื้อย่างที่ตลาดนัดเลียบด่วน รามอินทรา บอกมา ณ บัดนาว Winthai : ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครครับ? วินธัยที่มักจะเฉยๆ ก็อดที่จะอยากรู้ไม่ได้ สหทรรศได้อ่านข้อความแล้วถึงกับหัวเราะเบาๆ Sahathat : ฉันว่าพวกนายอยู่เวรไม่ใช่เหรอ เอาเวลาไปดูแลคนไข้เถอะอย่ามายุ่งกับฉันเลย Weerapat : ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องน้ำ Winthai : ผมก็เหมือนกันครับ Sahathat : ฉันจำได้ว่าพวกนายไม่ได้อยู่โรงพยาบาลเดียวกัน แล้วทำไมถึงได้เข้าห้องน้ำพร้อมกันได้ล่ะ Weerapat : คงเป็นชะตาฟ้าลิขิต Winthai : หรืออา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม