@เช้าวันใหม่ 🕘 10.00 น.
เช้าวันเสาร์ แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านม่านสีครีมเข้ามาในห้อง เงาสะท้อนจาง ๆ ล้อบนผ้าห่มที่กระจัดกระจายอยู่บนเตียง คนตัวเล็กขดตัวอยู่ใต้ผ้านวม ร่างบางซุกแน่นอยู่ในอ้อมกอดอุ่น ๆ ของคนข้างตัว
“ตัวเล็ก..ตื่นได้แล้ว..” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างใบหู ริมฝีปากชายหนุ่มแตะลงที่หน้าผากเนียนเบา ๆ แฝงด้วยความเอ็นดู มือข้างหนึ่งลูบเรือนผมนุ่มสลวยของคนในอ้อมกอดช้า ๆ
“อือออ....” เสียงครางในลำคอเบา ๆ ของคนที่ยังงัวเงีย ใบหน้าเล็กซุกลงกับอกแกร่งของเขาอย่างออดอ้อนเหมือนเด็ก
“ตื่นได้แล้วค๊าบบบบบ...” น้ำเสียงของอามินเปลี่ยนเป็นหยอกล้อ ขยับตัวเข้ามาใกล้ กดจมูกกับแก้มนุ่ม ๆ ของคนตัวเล็ก แล้วขยับยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู
“เมย..ตื่นเร็ว...เมยครับ..” เขาเขย่าแขนเบา ๆ พร้อมเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่แฝงความคะยั้นคะยออย่างชัดเจน
“อือออ..อะไรกันคะอามิน..ปลุกเมยทำไม..วันนี้วันเสาร์ขอนอนอ
