My Brother เลี้ยงน้องให้กลายมาเป็นเมีย

@คอนโด G 🏢 "สวัสดีค่ะ อามิน 😊 "อืม "ตื่นเช้าจังเลยนะคะ.. "อืม "อืม..แค่เนี้ยะ ... เมยอุตส่ายิ้มให้จนแก้มจะฉีก.. "ใครขอ... "ไม่มีใครขอ..แต่เมยจะให้..เมยยิ้มแบบนี้ให้อามินคนเดียวนะ..รู้ไหม..ยิ้มสวยๆแบบนี้หาไม่ได้ที่ไหนแล้วน๊า.. 😊 "เยอะแยะ.. "หึย...คนแก่ปากร้าย "ฉันอายุ 23 "รู้ค่า...เมยรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอามินนั่นแหละ อามินเกิดวันเสาร์ ที่ 27 มีนาคม ชอบสีดำ ชอบกินอาหารรสเผ็ด ..ชอบ.. "ไม่ได้อยากฟัง.. "ค่ะๆๆๆ..ไม่ฟังก็ไม่ฟัง....งั้นฟังเรื่องของเมยไหม..เมยเกิด... "ไม่ !! "ใจร้ายอ่ะ.. ฉันทำหน้ามุ้ยใส่เขาทันที "อามิน" หรือพี่คามิน ที่จริงเขาเป็นลุงรหัสของฉัน แต่ฉันไม่อยากเรียกเขาว่าพี่หรือว่าลุง มันดูซ้ำกันกับคนอื่น และที่สำคัญดูแก่มากกกกกกกก.....ฉันเลยถือวิสาสะเรียกเขาว่า "อา" ซะเลย จะได้ไม่เหมือนใคร..น่ารักดี.. ฉันตามจีบอามินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาหาลัย...เหมือนสวรรค์สรรค์สร้าง ดั่งพรหมลิขิตขีดให้ฉันและเขามาพบกัน วันแรกที่เจอ เขาช่วยฉันจากการโดนรถเฉี่ยว ระหว่างที่ฉันรีบวิ่งมารายงานตัวที่คณะวิศวะ มีรถมอเตอร์ไซด์บิ๊กไบต์คันใหญ่แล่นผ่านมาพอดี แล้วชนฉันจนล้มลงข้างฟุตบาท ดีที่แค่เฉี่ยวๆเท่านั้น ทำให้หัวเข่าและข้อศอกของฉันถลอกไปหมด ฉันที่ลุกเดินไม่ไหว นักศึกษาที่เห็นเหตุการณ์มีเกือบสามสิบคน แต่ไม่มีใครคิดจะช่วยฉันสักคน จนมีอามินที่เดินลงมาจากรถสปอตคันหรู แล้วอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว ช่วยพาฉันไปส่งที่ห้องพยาบาล โดยระหว่างทางเขาไม่พูดอะไรเลยสักคน ฉันที่เหมือนตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ได้สัมผัสกลิ่นตัวที่หอมนุ่มลึก น่าค้นหา มันเป็นกลิ่นที่ไม่เคยได้พบเจอมาก่อน คงจะเป็นกลิ่นเฉพาะตัวเขาล่ะมั้ง ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ตกหลุมรักเขาเข้าเต็มๆ และมารู้ที่หลังว่าเขาอยู่คอนโดเดียวกันกับฉัน แถมเป็นหนุ่มที่อยู่ห้องตรงข้ามกับฉันอีกด้วย และที่สำคัญเขาคือสายรหัสของฉัน "ลุงมิน" ดูแก่เกินไป ฉันเลยเรียกเขาว่า "อามิน" 😊 "วันนี้เมยขอติดรถไปมหาลัยด้วยได้ไหมคะ...ฉันทำสายตาออดอ้อนเขาสุดๆ "ไม่... "ทำไมล่ะคะ..ไหนๆอามินก็จะไปมหาลัยอยู่แล้ว ขอเมยไปด้วยคนไม่ได้เหรอ ทางเดียวกันประหยัดน้ำมันด้วยนะคะ "รถเธอไปไหน.. "รถเมยเข้าอู่ค่ะ... "ให้เพื่อนเธอมารับ "โถ่..อามิน...กว่าเพื่อนเมยจะมาอาจารย์เลิกคราสก่อนพอดี...อยู่ห้องตรงข้ามกันแท้ๆ...แค่ขอติดรถไปมหาลัยด้วยวันเดียวเอง... "ถ้าอามินไม่ให้เมยไปด้วย เมยก็คงจะต้องนั่งแท็กซี่ไป ไม่รู้ว่าจะโชคร้ายไปเจอแท็กซี่โรคจิต หื่นกามหรือเปล่า เมยก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง...ถ้าเกิดว่า... "ไปก็ไป.. "เย้ 😆 อามินใจดีที่สุดเลย "ลงหน้ามหาลัย.. "ชิ...นึกว่าจะใจดีกับเมยซะอีก...คนใจร้าย.. "จะไปหรือไม่ไป.. "ไปค่ะ...ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ 😊 ฉันวิ่งนำหน้าเข้าไป ก่อนจะรีบกดลิฟต์ลงไปที่ชั้นใต้ดิน แล้วตรงไปที่รถของเขาทันที ขับรถมาจนถึงมหาลัย เขาก็จอดให้ฉันลงที่หน้ามหาลัย เอาจริงดิ...ให้ลงตรงนี้จริงๆ เชื่อเขาเลย "นี่แซนวิส..เมยทำมาให้อามิน..ลองชิมดูหน่อยนะคะ 😊 อ่านด้วย ... เมยไปนะคะ "ตั้งใจทำให้หนุ่มห้องตรงข้าม...ทานแล้วจะได้มีแรงไปเรียนหนังสือ คิดถึงคนทำด้วยนะคะ.. "น้องเมยคนสวย 😘" "หึ..ไร้สาระ.. ฉันเดินเข้ามาในมหาลัยด้วยอาการหอบหายใจเหนื่อย ระยะทางจากมหาลัยมาคณะเกือบหนึ่งกิโลเมตร..กว่าจะมาถึงทำเอาฉันแทบขาลาก....รู้อย่างงี้ขับรถมาเองดีกว่า ไม่น่าวางแผนอะไรแบบนี้เลย เหนื่อยชะมัด... พอมาถึงฉันก็เจอกับอามินนั่งอยู่บริเวณม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ แต่ที่ทำเอาฉันหงุดหงิดและน้อยใจนิดๆ ก็คือแซนวิสที่ฉันทำให้เขา เขาไม่กินมันเลยสักคำ แถมตอนนี้ยังอยู่ในมือของผู้หญิงอีกคน เธอสวยและดูดีมาก ถ้าจำไม่ผิดเธอชื่อ "พี่เบลล์" เพื่อนสนิทของอามิน "คนอุตส่าห์ทำมาให้...เอาไปให้คนอื่นซะงั้น...ใจร้ายที่สุด...ไม่อยากกินทำไมไม่เอามาคืน...อุตส่าห์ตื่นมาทำให้แต่เช้า.. "บ่นอะไรยัยแมวน้อย.. : ฟาร์ "เปล่าแค่หงุดหงิดนิดหน่อย "งั้นก็ไปเรียน..เลิกทำหน้าง้อเป็นตูนลิงได้แล้ว : ฟาร์ "อือ....อย่ามายี่หัว เดี๋ยวผมฟู.. "หัวฟูๆออกจะน่ารัก : ฟาร์ "ไอ้บ้า...ไอ้ฟาร์....ไอ้เพื่อนขี้แกล้ง ฉันตะโกนด่าจาฟาร์อยู่แบบนั้น ก่อนจะวิ่งไล่มันจนถึงห้องเรียน