"ตอนอยู่ไม่เคยมีตัวตน พอหันหลังให้เขากลับวิ่งตาม" จะทำยังไงเมื่อความรักกลายเป็นความลับ อยู่ในที่แจ้งเป็นแค่คนอื่น อยู่ในที่ลับสถานะยังไม่ชัดเจน คนหนึ่งรักสุดใจ อีกคนคิดง่ายๆ หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา เคยบอกเอาไว้ หากจะไปไม่คิดจะรั้ง ไม่ยื้อเธออย่างแน่นอน พร้อมเมื่อไหร่ก็บอก หรือจะไปแบบไม่บอกก็ไม่ว่ากัน ปากบอกไม่รัก ปากบอกไม่แคร์ ทำร้ายจิตใจซ้ำๆ ของตายก็ไม่ใช่ ของเล่นก็ไม่เชิง บอกกับเพื่อนมีเธอเอาไว้แก้ขัด ที่มาหาแค่หิวไม่ได้รัก เก่งจริงพ่อคุณ....เก่งแบบสุดๆ~ บอกให้ไปอย่างไร้เยื้อใย แต่พอเธอจากไปจริงๆ มหาเศรษฐีหมื่นล้านกลับต้องวิ่งตามลูกสาวชาวสวน คนเก่งในวันนั้น ไม่เห็นจะเก่งเหมือนในวันนี้

พลอยใสเห็นภาพบาดตาบาดใจ  แฟนของตัวเองกำลังนอนให้ผู้หญิงคนอื่นซุกไซ้ร่างกายอยู่ไม่ปฏิเสธหรือขัดขืนเลยสักนิด...วินาทีนั้นคำพูดคำสัญญาทุกคำที่เขาเคยบอกมันโลดแล่นเข้ามาในหัวอัตโนมัติ..น้ำตาสีไสไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่...บอกตัวเอง..ว่าพอแล้ว...ไม่มีอะไรต้องทนอีกต่อไปแล้ว  เธอวิ่งออกมาด้วยหัวใจที่ช้ำเลือดช้ำหนอง..ไม่หลงเหลือความรู้สึกดีๆเลยแม้แต่น้อย  ที่เหลืออยู่คือชิ้นส่วนความทรงจำที่แสนเจ็บปวด รักคือบทเรียน รักคือการเติบโต บางครั้ง...การเจ็บปวด ก็คือจุดเริ่มต้นของความรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิม

เรียกลุง มันแก่เกินไป ขอเรียก "อารหัส" ได้ไหมคะ เรื่องราวของหลานรหัสที่แอบชอบลุงรหัสของตัวเอง จากความชอบแปรเปลี่ยนมาเป็นความรัก แต่อีกคนดันมีคนที่แอบรักในใจอยู่แล้ว แล้วเธอจะสู้คนในใจของเขาได้หรือไม่ มาติดตามกันนะคะ

"ถ้าไม่รักก็อย่ามาเอา กูไม่ใช่ของสาธารณะ ที่มึงอยากกินตอนไหนค่อยโผล่หัวมา" ไม่ว่าจะสถานะไหน กูกับมึงก็เอากันได้อยู่ดี "เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วป่ะว่ะ" "ไอ้เชี้ย .... เพื่อนที่ไหนเขาเอากันว่ะ !!!

“คบเพราะรัก หรือเพราะอยากลืมใคร” เจ็บลึกทุกครั้งที่รู้ว่าหัวใจของเขายังไม่เคยว่างพอให้ใครใหม่เข้ามาได้เต็มที่ “อย่าล้ำเส้นกันให้มาก เคยบอกไปแล้วว่าไม่ใช่คนใจดีขนาดนั้น” เขาพูดเพื่อปกป้องตัวเอง หรือเพื่อกันเธอออกจากหัวใจ? “เจ็บกว่าการที่เขาไม่รัก คือเขายังรักและเก็บคนนั้นไว้ในใจเสมอ” เธอรู้ดีว่าความสัมพันธ์นี้ไม่ยุติธรรม...แต่หัวใจก็ยังดื้อดึงที่จะอยู่ต่อ

หัวใจไม่ได้มีไว้ให้ใคร ปากร้าย ปากหนัก ไม่สนใจใครหน้าไหน คะนิ้ง สาวน้อยเฟรชชี่นิสัยตรงไปตรงมา ต้องพบกับโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยเพื่อนใหม่ เสียงกรี๊ดจากนักศึกษาหญิง และ... "พี่โซล" หนุ่มวิศวะสุดฮอตที่หล่อจัดระดับเทพบุตร จนใครๆ ก็อยากตกเป็นของเขา! แต่สำหรับคะนิ้ง... ไม่ใช่แค่ไม่อิน ยังงงว่านี่มันอะไรกันนักหนา จนกระทั่งจู่ๆ เพื่อนสาวตัวแสบอย่าง กัสจัง ตะโกนบอกคนทั้งโรงอาหารว่า "คะนิ้งมันชอบพี่โซล!" เรื่องเลยไปกันใหญ่! และเมื่อพี่โซลหันมาด้วยสายตาเย็นชาราวกับน้ำแข็งไซบีเรีย พร้อมกับ คำพูดสุดเจ็บว่า “ถ้าที่บ้านมีกระจก ก็ลองกลับไปส่องหน้าตัวเองดูใหม่ หน้าอย่างกับปลาปักเป้า” อะไรจะปากดีขนาดนั้น!? จากคำพูดแสนแทงใจ คะนิ้งเลยปักธงทันทีว่า "ผู้ชายแบบนี้ ต้องโดนเอาคืน!"

"ก็แค่หนุ่มวิศวะหน้าโหด เย็นชาจนเหมือนเอาใจไปแช่แข็ง แต่คนอย่างเธอ...บอกเลยว่าไม่เคยกลัวของแข็ง! เสือจำศีล แบบพี่..ถึงเวลาที่ต้องล่าเมื่อไหร่ หนูไม่ปล่อยให้รอดไปได้แน่~ ครจะไปรู้... "ของแข็ง" ที่ว่า..อาจจะละลายได้แค่กับเปลวไฟร้อนแรงอย่างเธอก็ได้! "

ฉันไม่มีวันรักลูกที่เกิดจาก ' ผู้หญิงขายตัว ' อย่างเธอ ความเกลียดชัง ที่มีมากล้นจนไม่อาจจะยอมรับในตัวของหญิงสาวได้ เขาผลักใสไล่ส่งเธอออกจากชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ไม่สนใจใยดี ไม่แม้แต่จะยอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง

“ก็แค่คิดจะจีบเล่น ๆ...แต่กลายเป็นว่าพี่แม่งคลั่งเธอจริง ๆ" จากที่คิดแค่แกล้ง กลับกลายเป็นติด จากที่คิดแค่เล่น กลับกลายเป็นหลงจนโงหัวไม่ขึ้น!” เมื่อคนนึง "คิดแค่จะเล่น" แต่อีกคน...กลับเริ่ม "จริงจัง" แล้วอะไรจะเกิดขึ้น... เมื่อใจมันดัน “หล่น” ก่อนที่เกมมันจะจบ!?

"ร้ายระดับเสือ แต่ดันหลงเหยื่อจนโงหัวไม่ขึ้น" "One Night Stand กับคนอื่นแค่คืนเดียว กับเธอคนนั้นมันโคตรติดใจ กะจะเปิดซิงแล้วชิ่งหนี แต่เธอดันชิ่งทิ้งกันไปก่อน ไอ้เราก็ติดใจเธอซะด้วยสิ จำหน้าไม่ได้ จำได้แต่เสียงคราง ก็แน่สิ เธอเล่นครางสยิวให้ฟังตลอดทั้งคืน ใครมันจะลืมลง"

เรื่องราวของหนุ่มรุ่นพี่สุดฮอตแห่งคณะวิศวะ ที่แสนจะเย็นชา ก้อนน้ำแข็งยังเรียกพี่ ปฏิเสธผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่ต้องมาปวดหัวกับสาวน้อยผู้หยอดเก่ง เตาะเก่ง ตามจีบรุ่นพี่สุดฮอตแม้จะโดนปฏิเสธหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังอึด ยังทน ตามจีบเขาอย่างไม่ลดละ

"นอนด้วยกันสี่คนแบบนี้ มันจะดีเหรอคะ จูนว่ามันดูแปลกๆ" "แปลกตรงไหน พี่น้องกันนอนด้วยกันเป็นเรื่องปกติ...คนอื่นเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น จูนอ่ะ คิดมาก" เรื่องราวของสามพี่น้องที่คิดไม่ซื่อกับน้องสาวบุญธรรมของตัวเอง เฝ้าดูแลทะนุถนอนมาตั้งแต่เด็ก เอะ! ดูแลตามคำสั่งเสียของแม่ หรือดูแลเพราะเหตุผลอื่นกันนะ

“เด็กโง่ๆ อย่างเธอ ก็สมควรแล้วที่โดนหลอก ช่วยไม่ได้ อยากใจง่ายเอง!” เพราะเชื่อใจเขา... เธอถึงได้พัง เพราะมอบหัวใจให้ทั้งดวง... เขาถึงได้เหยียบย่ำมันอย่างไม่ไยดี ความรักที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องจริง กลับเป็นแค่เกมสกปรกที่เขาเล่นอย่างสนุกมือ เขาหัวเราะทุกครั้งที่เห็นน้ำตาเธอร่วง...และเธอก็ยังยิ้มให้เขาเสมอ แม้จะรู้ดีว่าตัวเองมัน “โง่”

"กฎของเพื่อนรัก คือห้ามรักเพื่อน แล้วมึงล่ะ..หลงรักกูรึยัง "มึงบ้าป่ะ...มึงกับกูเป็นเพื่อนรักกันนะโว้ย" "แล้วที่นอนเอากันจนโต้รุ่ง...มึงยอมให้กูทำ..มันหมายความว่าไง.. "กูไม่รู้ กูเมา" "เอากันจนโต้รุ่ง บอกเห็นกูเป็นแค่เพื่อน เพื่อนที่ไหนเขาเอากันวะ.."

"ก็บอกว่ารำคาน เลิกตามได้ไหมวะ" "ไม่อยากให้ชอบ ก็เลิกชอบแล้วไง จะเอาอะไรอีก" ในเมื่อความรู้สึกมันไม่ได้รับอนุญาต เธอก็เลือกจะตัดใจ… แต่ทำไมพอเธอหายไปจริงๆ เขากลับเป็นฝ่ายตามหา? ‘เขา’ คือรุ่นพี่สุดฮอตที่ทั้งปากเสีย เย็นชา และไม่เคยคิดจะเห็นเธออยู่ในสายตา ‘เธอ’ คือรุ่นน้องที่เคยพยายามทุกวิถีทางเพื่อเข้าไปอยู่ในโลกของเขา แต่สุดท้าย เมื่อเขาไม่ต้องการ เธอก็พร้อมจะเดินออกมาอย่างไม่หันกลับไปมองอีก ...เพียงแต่เขากลับเริ่มรู้สึก หลังจากที่เธอหมดใจ

“เมื่อพี่รหัสเย็นชา…โดนเด็กปีหนึ่งสายอ้อนปั่นหัว!” เฮดว้ากปากร้ายอย่าง ‘สายฟ้า’ ไม่เคยเชื่อในความน่ารักของใคร โดยเฉพาะน้องรหัสอย่าง ‘มิวนิค’ ที่ทั้งแสบ ทั้งซน แถมยังแรดในสายตาเขาอีกต่างหาก! แต่เมื่อความใกล้ชิดมันเริ่มเกินพอดี จากน้องรหัสที่ควรแค่ดูแล...กลายเป็นคนที่เขาอยาก “ดูแลทั้งชีวิต” แทน

“ดูเหมือนเธอจะลืม...ว่าเคยทำอะไรไว้กับฉัน” เขากระซิบเสียงเย็นในขณะที่บีบหัวใจเธอด้วยอดีตที่เธออยากลืม เธอไม่ใช่นางฟ้าในสายตาเขาอีกต่อไป แต่คือ "ผู้หญิงแพศยา" ที่ต้องชดใช้ทุกสิ่ง... ด้วยร่างกายและหัวใจของตัวเอง

เพราะความรักมันยังอยู่… แต่หัวใจกลับพังไม่เหลือชิ้นดี เมื่อความรักต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด และคนที่เชื่อใจ กลับเป็นคนที่ผลักเธอลงเหว… ภาพในอดีตของเขาและเธอแต่ก่อนเคยรักกันหวานซึ้งจนแทบจะตายแทนกันได้ แต่ตอนนี้แม้แต่หน้าเขายังไม่อยากมอง เขารังเกียจราวกับเธอเป็นกิ้งกือไส้เดือน ..ไม่เข้าใจมันคืออะไร "เราไม่รักกันตอนไหน?"

เมื่อความรัก...เริ่มต้นด้วยความเกลียด “อย่าหวังว่าฉันจะแตะต้องเธอ…แค่หน้าก็ไม่อยากมอง” แต่เมื่อเธอกลับหันหลังจากไป…เขากลับรู้ว่า "ขาดเธอ เขาก็หายใจไม่ออก" สำหรับเขา...เธอคือความน่ารังเกียจ สำหรับเธอ...เขาคือบุญคุณที่เธอจำต้องตอบแทน

เธอคิดว่าเขาคือรักแรก รักเดียว และรักสุดท้ายของเธอ...แต่กลายเป็นว่าเขาคือคนที่ "หลอกลวง" เธอถึงสองครั้งสองครา ทั้งคำพูดและการกระทำของเขาทำให้หัวใจของพระพายแตกสลาย ย้ำเตือนว่า..."คนเราจะเจ็บได้สักกี่ครั้งกัน เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก...ได้จริงหรือ?"

"ของตาย" ไร้ค่า ไร้ความหมาย เขาใช้เท้าเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้หญิงที่ซื้อมาได้ง่ายๆด้วยเงินไม่กี่บาท ไม่คู่ควรกับเขาเอาซะเลย จะให้ยกย่องเธอให้มาเป็นคู่ชีวิต "ไม่มีทาง" ในชีวิตของเขาไม่เคยสนไม่แคร์ใคร นอกจากความสำเร็จในชีวิตของตนเอง

"ทีอยู่บนเตียง..ดูดเอาดูดเอา..ทีแบบนี้มาบอกเป็นไม้กระดาน ไอ้ผู้ชายปากพร่อย "เธอเองก็ครางจนเสียงสั่นให้ฉันดูดเลียอยู่ได้ทั้งคืนไม่ใช่หรือไง "กรี๊ด..ไอ้ตี๋ปากกว้าง ... ไอ้.....~~~~ "จุ๊ๆๆๆ..!! อย่าด่าผัวตัวเองแบบนี้สิครับ...ไม่เห็นจะครางหวานหู เหมือนตอนอยู่บนเตียงเลยนิ" สงครามประสาทระหว่างขุนศึกผู้ชายเย็นชาระดับสิบ กับพริกแกงสาวน้อยจอมแก่น จะลงเอ่ยอย่างไร มาติดตามไปพร้อมๆกันนะคะ

เทียนหอมน้ำตาไหลคลอเบ้า  เสียงที่ได้ยินกับภาพที่เห็นมันช่างสวนทางกันนัก เธอมองดูผู้ชายที่พึ่งวางสายจากเธอ  บอกเหตุผลว่าจะรีบทำรายงานส่งอาจารย์  แต่ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า คือผู้ชายคนเดียวกันที่กำลังนั่งโอบเอว คลอเคลียร์กับผู้หญิงอีกคน

เห็นหน้านิ่งๆ แต่เอาดุเป็นบ้า จะใครล่ะ ก็ 'พี่เสือ' คณะวิศวะไง "หล่อๆ รวยๆ เอาดุ คนนั้นใช่ไหม "พี่เสือคณะวิศวะ" "พี่คะ..พี่คะ..ระวังนะคะ "ฝากบอกพี่เสือหน่อยค่ะ ก้าวเท้าให้ระวังหน่อย...? "ระวังอะไร? "ระวังจะตกหลุ่มรักที่หนูขุดไว้นะคะ อิ้ว ~~~~ "หึ...มาเรียนหรือมาหาผัว..!!!!!

"อยู่ในที่ของตัวเอง อย่าคิดที่จะมีตัวตนถ้าฉันไม่อนุญาต" "ความรักทำให้คนตาบอด" เพราะเวลาเรารักใครสักคน เราก็มักจะยอมเขาทุกอย่าง ไม่ว่าสิ่งนั้นมันจะผิดหรือว่าถูก มันเลยทำให้คนเราตาบอดที่ไม่สามารถมองโลกเเห่งความเป็นจริงได้เลย