แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมให้เธอได้ตกตะลึงนาน เพราะภูธเรศเอ่ยซ้ำอีกครั้งว่า
“ผมอยากแต่งงานกับคุณ”
“หา!”
คราวนี้เอกนรีร้องครางออกมาด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ จะหลอกตัวเองว่าหูฝาดก็ไม่ได้ เพราะคนตรงหน้าก้าวเข้ามาหาเธออีกก้าวหนึ่งพร้อมกับเน้นย้ำอีกครั้ง
“ผมอยากแต่งงานกับคุณลี่ แต่ไม่ใช่เพราะ...”
เพราะอะไรเอกนรีก็ไม่ทันจะได้รับรู้ เนื่องจากจู่ๆ ก็มีคนเดินเข้ามาแทรกระหว่างเธอกับเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วเอ่ยทักทายเสียงอ่อนเสียงหวาน
“คุณภูธเรศ ลี่ กำลังคุยอะไรกันอยู่คะ หน้าตาดูจริงจังกันมากเลย”
เจ้าของเสียงหวานคุ้นหูนั้นทำให้เอกนรีหันขวับไปมองจนคอแทบหัก แล้วจิกตาใส่นังคนขี้เสือกที่มาขัดจังหวะในช่วงเวลาสำคัญราวกับจงใจเช่นนี้
“ปุยนุ่น...”
เธอเรียกชื่ออีกฝ่าย พร้อมๆ กับที่ภูธเรศก็ขมวดคิ้วใส่คนมาใหม่เช่นเดียวกัน
“คุณ...”
“ปุยนุ่นค่ะ” นังปุยนุ่นทำเป็นยิ้มแย้มแล้วกระแซะตัวเข้าหาคุณภูธเรศอย่างร
