เอกนรีหันขวับไปมองคนตัวโตกว่าที่ลากเธอไปยังมุมหนึ่งของโรงแรม ไม่แน่ใจว่าคือส่วนไหนของโรงแรม เพราะเธอจ้องมองร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่มองเธอกับพี่ภู พอเธอทำท่าจะสลัดมือออกพี่ภูกลับยังจับมือเธอเอาไว้แน่นแล้วลากเธอเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที
“คุณแก้ว...”
รอยยิ้มอ่อนโยนของพี่ภูไม่มีเหลือแล้วในตอนที่เขาเรียกผู้หญิงคนนั้น
แก้วกัลยา...เอกนรีจำได้ว่าอีกฝ่ายชื่อนี้และเป็นคนที่อยู่ในข่าวกับพี่ภู
“คุณภู มาแล้วเหรอคะ”
แก้วกัลยามองหน้าภูธเรศด้วยสายตาดีใจที่เห็นเขา ก่อนใบหน้าสวยนั้นจะสลดลงเมื่ออีกฝ่ายไม่แม้แต่จะยิ้มให้หล่อนสักนิด ซ้ำยังพาเมียของเขามาเจอหน้าหล่อนด้วย
“ครับ...”
เขาตอบกลับเรียบๆ ขณะที่แก้วกัลยาได้แต่หน้าเสีย แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็พยายามมองเขาด้วยสายตาเว้าวอนอยู่ดี
“เอ่อ แต่แก้วขอคุยกับคุณภูเพียงแค่...”
กว่าหล่อนจะนัดเขาได้นั้นช่างยากลำบาก ภูธเรศไม่ยอมให้หล่อนถึงตัว ถ้าไม่ใช่ว่าหล่อนฉ
