“ลี่ กินดุเหลือเกินลูกเอ๊ย”
แม่เอ่ยทักเมื่อเห็นว่าเธอกินเอาๆ ตั้งแต่มาถึงเมื่อตอนสิบโมงเช้า กระทั่งตอนนี้บ่ายสอง แน่นอนว่าเอกนรีก็ยังกินไม่เลิก
คือก่อนจะมาถึงบ้าน อาหารคาวหวานเธอโทร.มาคร่ำครวญกับแม่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าอยากกิน และแม่ก็ทำตามที่เธอต้องการไม่ได้ขาด ทำมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แถมตอนที่เอกนรีขับรถผ่านหน้าปากซอยบ้าน เห็นรถเข็นขายผลไม้ดองนี่น้ำลายแทบพุ่ง เธอจอดรถลงไปซื้ออย่างว่องไว
หลังจากกินมาราธอนกวาดทุกอย่างจนเกลี้ยง ตอนนี้เธอก็เลยนั่งแทะมะม่วงดองจิ้มพริกเกลืออยู่ระหว่างนั่งเป็นเพื่อนแม่ดูซีรีส์เกาหลี ชวนแม่กินแม่ก็ส่ายหน้า มิหนำซ้ำยังมองเธอแปลกๆ จนกระทั่งทักขึ้นมาเนี่ย
“กินดุอะไรกันอะแม่” หญิงสาวตอบอย่างไม่เห็นผิดปกติตรงไหน “แต่ว่าอยากกินกับข้าวฝีมือแม่มากจริงๆ หนูย้ายกลับมาอยู่กับแม่ดีไหมคะ ยังไงช่วงนี้พี่ภูก็ไม่ค่อยว่างด้วย เขาต้องไปอยู่จีนตั้งเดือนแน่ะ แล้วหนูไม่อยากตามไปอะ
