“น้องลี่...มีเวลาให้พี่สักครู่ไหมครับ”
เอกนรีมองคนที่บุกมาหาเธอถึงบ้านแต่เช้าด้วยสีหน้าจริงจังแบบที่คนอารมณ์ดีอย่างจักรินทร์ไม่เคยทำอย่างนั้นมาก่อน ทำให้เธอได้แต่พยักหน้าจำยอมให้เขาเข้ามาในบ้านในที่สุด
“พี่จักรมาหาลี่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
หญิงสาวถามอีกฝ่ายเสียงเรียบเฉย อันที่จริงแค่มองหน้าจักรินทร์ก็รู้แล้วว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องของภูธเรศ
“พี่ต้องมีธุระกับน้องลี่อยู่แล้ว”
ชายหนุ่มเอ่ยขณะเปิดกระเป๋าคาดอกใบเล็กแบรนด์ดังของตัวเองออกมา เอกนรีเห็นเขาหยิบกระดาษเท่ากับโปสต์การ์ดแผ่นหนึ่ง วางคว่ำหน้าแล้วเลื่อนมาตรงหน้าเธอเงียบๆ
เอกนรีมองเพียงแว่บเดียวแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทของภูธเรศที่มองเธอยิ้มๆ
“ถ้าพี่จักรจะพูดเรื่องของพี่ภู ลี่ว่ามันไม่มีประโยชน์”
“แต่พี่ว่ามันมีประโยชน์มากๆ”
“...”
“อาจจะมากกว่าที่น้องลี่คิดเองก็ได้นะครับ”
“...”
เอกนรีไม่ตอบอะไรเขา ขณะที่พี่จักรเ
