พอมาถึงชั้นแปดสิบสาม ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปเอกนรีก็แทบช็อกเมื่อห้องที่เคยสะอาดนั้นสกปรกสิ้นดีและเต็มไปด้วยขยะ ที่ส่วนใหญ่คือกระป๋องเบียร์...ขวดเหล้า...และกระป๋องเบียร์กับขวดเหล้ากองเกลื่อน ทั้งๆ ที่เจ้าของห้องนี้เป็นคนรักความสะอาดขั้นสุด
พอก้าวเท้าเข้าไปในห้องก็พบซากร่างของใครบางคนนั่งพิงประตูแล้วหลับตาอยู่อย่างนั้น
สภาพพี่ภูตอนนี้ทำให้เธอได้แต่ยกมือขึ้นปิดปากแน่นกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกมา
เธอทำอะไรลงไป...เอกนรีได้แต่ถามตัวเอง...ทำอะไรลงไปกับการที่ไม่ยอมฟังคำอธิบายของผู้ชายคนนี้
เธอเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา แล้วทันทีที่สองเข่าสัมผัสพื้นเธอก็โผเข้ากอดคนตรงหน้า
พี่ภูลืมตามองเธอ แต่ก็รับเธอเอาไว้ในอ้อมกอดทันตอนที่เธอโถมตัวเข้าหาเขา
เอกนรีกอดร่างอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้ตัวเขาจะคลุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์มากแค่ไหน จากนั้นเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ซบหน้าลงกับบ่าก
