ภายในห้องนอนน้ำพริกกำลังนั่งทาโลชันบำรุงผิวอยู่ปลายเตียง ส่วนก้องยืนอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งของเมีย ขณะที่ทาแป้งเย็นบนผิวกายเพื่อเพิ่มความสดชื่น สายตาคู่นั้นก็มองยังขาขาวเนียนที่มือเล็กกำลังลูบไล้ผ่านกระจกที่สะท้อนเงา
ก่อนจะวางกระป๋องแป้งเย็นลงที่เดิม แล้วหันไปมองคนตัวเล็กด้วยแววตาเปี่ยมล้นไปด้วยความหลงใหลจนหาทางออกไม่เจอ
จากนั้นก็เดินไปหน้าห้องแล้วจัดการปิดไฟ ทำให้ภายในห้องนั้นมืดลง ทว่าก็ไม่สนิทสักทีเดียวเพราะมีแสงของจันทราสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างไม้ แต่ก็ทำให้ร่างเล็กที่กำลังนั่งทาโลชันอยู่นั้นสะดุ้งโหยงตกใจไม่น้อย เพราะจู่ ๆ เขาก็ปิดไฟไม่บอกกล่าวเธอเลยสักคำ
จึงบ่นอุบอิบออกไป...
“ปิดไฟก็ไม่บอกหนูเลย”
“ตกใจไหม?”
“ตกใจสิ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ปลอบขวัญเอง” สิ้นเสียงทุ้มร่างสูงก็เดินมาหยุดยืนด้านหน้าคนตัวเล็ก ก่อนจะเชยคางมนขึ้นเพื่อสบกับนัยน์ตาแวววาวเป็นประกายของเขาที่มองอยู่ เห็นเช่นนั
