ในเวลาเดียวกันหลังจากกินข้าวอิ่ม น้ำพริกก็นั่งดื่มแอลกอฮอล์กับสวยที่เตียงไม้สักหน้าห้องครัวและพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาเพื่อนสนิทที่ไม่ได้นั่งดื่มกันนาน
“สามีมึงไม่เห็นกลับมาสักทีวะ?”
“กูไม่รู้” มือเล็กวางแก้วเบียร์ลงแล้วเอ่ยตอบเพื่อนกลับไปด้วยน้ำเสียงยาน ๆ เพราะดื่มเข้าไปเยอะจนเริ่มประคองสติตัวเองไม่อยู่
“ถ้ากูไม่มาเขาจะกล้าทิ้งมึงอยู่คนเดียวไหมเนี่ย”
“คงทิ้งมั้ง” น้ำพริกตอบออกไปด้วยความน้อยใจ ไม่รู้ว่าเพราะเมาด้วยหรืออะไรถึงทำให้เธอคิดแบบนี้ สิ้นเสียงเจือสะอื้นสวยก็แทบอยากตีปากตัวเอง ที่มีเรื่องพูดตั้งเยอะแยะแต่กลับพูดประโยคที่ทำให้เพื่อนนั้นน้อยใจ จึงรีบแก้สถานการณ์เพื่อให้บรรยากาศไม่ตึงเครียด
“แต่กูว่าไม่หรอก ไม่งั้นเขาคงไม่ฝากกับข้าวกับน้องคนนั้นมาให้มึงหรอก”
“ก็จริง เขาต้องชอบกูบ้างแหละ ทั้งขาวสวยหมวยเอ็กซ์ขนาดนี้”
“ถูก!” เห็นบรรยากาศกลับมาสนุกเช่นเดิมสวยจึงรีบพูดยกหางน้
