47
ผมหวังมากไปจริงๆ เด็กแสบแค่สงสารผม แต่แค่นี้ก็มากพอละผมมีเด็กแสบอยู่ใกล้ๆแบบนี้ ไม่ต้องทนคิดถึงให้ทรมาน ไม่ต้องคอยเป็นห่วงก็พอแล้ว
"อยากให้ไปใส่เสื้อผ้าจริงหรอ"ผมใช้สายตาล้อ เหลือบมองมือเล็กที่ลูบไล้ไปที่ซิกแพค
"ไม่รู้!"เธอบอกเขินหน้าแดง แต่ขึ้นนั่งคร่อมตักกอดคอผมไว้แน่น ถึงเวลาที่จะได้ขย้ำกวางน้อยแล้วสิ
จ๊วบ จ๊วบ
ผมไม่รอช้าคว้าต้นคอเด็กแสบเข้ามาจูบอย่างดุเดือด
"อื้ออ"เด็กแสบครางด้วยความเสียว เมื่อผมถอนจูบออกจากปากหวาน ไปจูบทั่วหน้าแล้วลากลงมาขบเม้มที่คอระหง ผมทั้งขบเม้มทั้งขย้ำหน้าอกหน้าใจที่มันดูใหญ่เกินตัวเด็กแสบ แล้วเลื่อนมือลงต่ำกว่านั้น
"แฉะหมดแล้วคนดี"ผมล้วงมือลงไปใต้กางเกงนอนของเด็กแสบ มันมีน้ำอะไรไหลออกมาจากส่วนนั้น ผมเอานิ้วไปสัมผัสแล้วยกมันขึ้นให้ดู จากนั้นก็ยัดเข้าปากตัวเอง
"คนบ้า! น้องเกรซอายนะ"เด็กแสบหน้าแดงจัด ซบลงกับอกผม
"ยกก้นขึ้นหน่อยคนดี"ผมไม่ปล่อยให้เสียเว
